Van start in Yucatan!

5 december. Op de verjaardag van Sinterklaas eten we eerst de laatste pepernoten op aangezien die alweer een maandje meereizen. Aangezien rust de niet lekkere troepen helpt, doen we rustig aan de ochtend.

Erwin gaat tegen de middag lunch halen. Aangezien dat bij de buurtsuper lastig is wandelt hij naar een grote supermarkt in de buurt van het busstation. Deze blijkt erg groot en het duurt dus even voor alles bij elkaar gezocht is. Hierdoor bleef hij wat langer weg dan wenselijk was.

Op de hotelkamer lunchen we en dan willen we naar buiten. Rhianne vraagt of er een speeltuin in de buurt is aan de receptionist. Waarschijnlijk was zijn Engels niet toereikend en laat hij op de computer Playa Delfines zien een kwartiertje rijden met de bus. Voor de leuk zelf maar even intypen op Google, dan is wel bekend waarom de keuze niet moeilijk was om hier maar toe te gaan. Dit is een strand maar dat is ook goed om even uit te waaien. Dat de bus er een Mexicaans kwartiertje extra voor nodig heeft mag de pret niet drukken. Bij aankomst zien we een relatief rustig strand met koraalwit zand. Mooie parasols van palmbladeren en azuurblauw water. Nu hebben we geen zwemkleding meegenomen maar een setje droge kleding had goed geweest. Jasper speelt al snel in zijn boxershort en Mirthe drijft uiteindelijk haar romper uit. We vermaken ons heerlijk.

Om 17.00 uur gaan we met de bus terug die er ruim een uur over doet in het vastgelopen verkeer van Cancun. Net voor we uitstappen barst een tropische bui regen los, we schuilen even maar gaan dan door de plensbui naar de supermarkt voor avondeten. Gelukkig blijkt er ook een groot exemplaar vlakbij het hotel te zijn. Onze keus vanavond valt op een gebraden kip met rijst aangevuld met paprika en yoghurt. Erg fijn dag er in de grotere supermarkten ook warm eten wordt verkocht. Jasper zingt voor het slapen gaan nog een sinterklaasliedje en krijgt zowaar nog een pakje. Dank u Sinterklaasje! Mirthe is vanavond niet van plan om vroeg te slapen. Het bijwerken van de site mislukt dus weer. We krijgen net de back-up van de foto’s aan en het dagverslag is bijgewerkt.

6 december. Deze ochtend begint vrij traag. De tassen mogen weer worden ingepakt en dat vinden we zo’n leuk klusje… De stranduurtjes van gisteren hebben goed gedaan maar helemaal fit is de familie nog niet. Om precies twaalf uur zijn de tassen ingepakt en kunnen we uitchecken.

We willen nog wat boodschappen doen en geld halen. Dat laatste kunnen we bij de geldautomaat in de supermarkt doen. Althans, niet helemaal gelijk aangezien de automaat gevuld wordt precies op het moment dat wij aankomen. Dit gaat net iets anders dan bij ons. Er stappen twee mannen met automatische geweren uit de auto en een geldloper. Deze blokkeren het pad waar de automaat staat en even later komt er nog zo’n groepje bij om een tweede automaat te vullen. Dat er niet met de mannen te spotten is blijkt wel als een Amerikaanse toerist een foto wil maken van zijn vrouw naast de bewaker. Op niet verstane wijze wordt duidelijk gemaakt dat de bewaker daar niet van gediend is. De mannen zijn zeker twintig minuten bezig met hun klus en al die tijd kunnen we niet pinnen. Gelukkig wel vast onze winkelwagen volladen. Onze belangrijkste aankopen: een snorkelset voor ons, een strandset voor de kids en een duikbril voor Jasper. Oftewel de komende tijd zullen we veel in en om het water te vinden zijn.

We beginnen vanmiddag op Isla Mujeres, het eiland van de vrouwen, voor de kust van Cancun. Voor het zover is moeten we nog even langs de dokter. Rhianne wordt steeds fitter alleen blijft ze nu last houden van bloed in haar neus. Dit duurt nu al een paar dagen dus toch maar even een check. Ditmaal worden we verwezen naar het Victoria Hospital niet ver van ons hotel. Voor de snelheid gaan we er met de taxi heen. Het ziekenhuis is modern en veel mensen spreken ook Engels. Erwin wacht met de kids terwijl Rhianne al snel naar binnen geroepen wordt. Eerst zijn er twee studenten die een vragenvuur hebben om het intakeformulier in te vullen. En vervolgens volgt een arts die zichzelf wel grappig vindt of hij krijgt overwegend dronken toeristen over de vloer. Hij doet of hij allemaal pijnlijke handelingen gaat uitvoeren zodat het uiteindelijk allemaal wel mee valt, zoals hij zelf verklaard. Heel fijn, uiteindelijk bleek alles goed te zijn en zal het binnen een paar dagen wel minder worden. Weer 800 peso’s voor de zorgverzekering.

Als dit is afgerekend lopen we terug. Uiteraard moet Jasper even van de glijbaan en gebruik maken van het speelhuis bij de buren van het ziekenhuis, een schoenenwinkel. Gelukkig weten we hem te overtuigen niet gebruik te maken van de speeltuin die we onderweg nog tegen komen, want de boot wacht. Snel pakken we onze spullen bijeen, de receptionist verbijsterd achterlatend want: twee grote backpacks, twee dagrugzakken, Mirthe in de draagzak, Jasper met zijn rugtas met daar aan vast de strandspullen en nog twee tassen met boodschappen, tja het is wat veel maar het lukt.

We willen met de bus naar Juarez terminal, wat we echter niet weten is dat niet alle bussen van lijn één daar komen. Dat merken we als we tussendoor moeten overstappen op een mini bus en daarvoor ook nog betalen voor onze backpacks. Afijn we komen waar we willen namelijk bij de Ultramar Ferry. Deze boot brengt ons voor 300 peso’s per persoon, in een kleine vijfentwintig minuten, naar Isla Mujeres en weer terug (gelukkig wel op een andere dag). De zee is kalm maar Jasper is zwaar onder de indruk van de snelle catamaran.

Op het eiland pakken we een taxi naar ons volgende plekje; Casa Caridad del Cobre. Een mooi huisje voor de komende vier nachten. Op de begaande grond is een keuken met zithoek en op de verdieping twee grote slaapkamers met elk een badkamer. We hebben ook nog een balkon en een kleine tuin. Prima hoor! Vanavond eten we worstjes en pizza aangevuld met wat groente. Dan is het voor de kids tijd om te gaan slapen en wij volgen niet veel later.

7 december. Zonder veel moeite slapen we tot 8.30 uur uit. We douchen even het zweet van ons af, want ondanks ventilator en airco is dat subtropische klimaat toch wel even wennen. Ook het tijdsverschil met het noorden van Mexico zal hier een rol in spelen.

We doen een eerste was in de machine en er zal er zeker nog één volgen als we hier zijn. Wasmachines werken hier toch vaak net iets anders. Het zal wel een generatieverschilletje zijn. Eerst zelf water er in laten lopen, wasmiddel er in, draaien hoeveel minuten deze bovenlader draait en dat kan dan weer maximaal vijftien minuten per keer, en dan alles overgooien in de centrifuge die veel kleiner is dan de wasmachine. Oftewel een redelijk arbeidsintensief karweitje, maar het is wel weer schoon.

We bellen even kort met opa en oma en gaan dan op pad richting Playa Nord, oftewel het noordelijke strand. Vlakbij het Mia Reef Hotel is dit prachtige openbare strand wat heel langzaam aflopend de zee in gaat. Het grootste deel is 30cm diep en dat is natuurlijk fantastisch voor de kids. Al snel zitten de schepjes in de grond en kunnen we heerlijk genieten. Het is eigenlijk helemaal niet druk op dit stuk strand en we voelen ons snel thuis in de Mexicaans-Caribische sferen. Zo in de schaduw van een kokosboom is het perfect.

Erwin gaat met Jasper wat dichter aan de zeekant de snorkel en duikbrillen uitproberen. Dit is wel heel leuk want er zijn best veel tropische vissen te zien in heel ondiep water. Jasper vond het wel eng om zijn hoofd onderwater te steken maar misschien komt dat later nog. Want ook met Rhianne erbij wil het nog niet lukken. Zowel Erwin als Rhianne gaan ook nog even alleen snorkelen in het diepere gedeelte en dat is toch ook wel heel leuk. Een beetje jammer dat toergroepjes hier ook komen waarbij de gids stukjes tortilla in het water gooit. Ja, dan komen de vissen wel ALLEMAAL naar je toe. Mirthe is ondertussen ook helemaal druk met water uit een emmertje scheppen, zand proeven en het liefste ook spetteren in het water. Pas rond vijf uur zijn we uitgespeeld.

We lopen door de pastelachtige straatjes met souvenirwinkeltjes en gezellige restaurantjes op zoek naar iets van avondeten. Jasper wil heel graag pizza aangezien die van gisteren te pittig was, dus gaan we in een pizzarestaurant eten. De aankleding van het restaurant bestaat deels uit een paar honderd lege cola blikjes die langs de muur staan opgestapeld. Iets minder grappig als je met twee jonge kinderen komt eten die alles willen aanraken. Toch gaat het goed tot we de grote pizza op hebben en uiteraard op het punt staan te vertrekken. We zien te laat dat Jasper één blikje wil recht zetten maar als domino een stuk of zestig blikjes laat omvallen. Het ziet er zielig en grappig te gelijk uit hoe het jochie probeert toch nog tien blikjes rechtop te houden. Samen met papa worden de blikjes weer neergezet en kunnen we alsnog weg.

Naast de pizzeria zit een grotere supermarkt waar we het eten voor morgen bij elkaar zoeken. Elke keer weer een klus in een vreemde supermarkt. Vandaag heeft Jasper bedacht dat alles gewogen moet worden op de fruitweegschaal, tsja je kan er maar druk mee zijn. We kopen vooral spullen die bijna of helemaal één (kilo, maar dat weet Jasper dan weer niet) zijn, dan weten we het maar. Als we alle boodschappen hebben keren we met de taxi huiswaarts, hier gaan we lekker douchen, verslag bijwerken en even naar de vervolgroute kijken. Dan gaan wij ook lekker slapen.

8 december. We ontbijten lekker buiten in de tuin. Vandaag staan er gebakken eieren met ham op het menu, lekker zo’n eigen keuken. Alleen jammer van de vele mieren. Even krijgen we een flashback naar onze wereldreis als we een mierenspoor zien naar een tasje die we aan het plafond hadden gehangen. In Azië was in de ochtend meteen je ontbijt al opgegeten door de mieren. Hier valt het mee, ze hadden het alleen voorzien op de zoete snoepjes die we in Morelia hadden gekocht. Deze zetten we in een beker midden in een pan water, ook weer opgelost want de mieren die wij ontmoet hebben tot zover kunnen niet zwemmen.

Na het ontbijt lopen we naar het schildpadden opvangcentrum wat ongeveer een klein half uur lopen blijkt te zijn. Op Isla Mujeres komen verschillende schildpadsoorten voor, die ook allemaal nesten maken op het eiland. Om de eieren te beschermen worden deze geraapt en op een omheinde zandvlakte bij het centrum ingegraven. Wanneer de schildpadden dan geboren worden, blijven ze ongeveer een jaar in één van de binnen of buiten bassins en worden dan uitgezet. Naast deze functie heeft de farm ook nog een educatieve functie. Zowel toeristen als lokale mensen leren over de verschillende schildpadden en hun bescherming. Een interessante plek om heen te gaan en ook leuk dat we een beetje voer meekregen voor de schildpadden.

We hebben het erg warm gekregen van het rondwandelen en genieten even in de schaduw van een verse kokosnoot en een broodje. Dan willen we heel graag gaan zwemmen om een beetje af te koelen. Hiervoor is de beste plek het Noordelijke strand waar we gisteren ook waren. Als we naar de uitgang lopen richting een taxi krijgen we hulp uit onverwachte hoek. Heel veel toeristen huren namelijk een golfkarretje om over het eiland te rijden. Wij vonden dit een beetje duur en bovendien ook niet helemaal veilig met de kids. Maar nu krijgen we een lift waarbij we allemaal achterop kunnen zitten en we Jasper dus goed vast kunnen houden. Een prima oplossing. Midden in het noordelijke centrum eindigt onze lift, een leuke ervaring rijker.

Terwijl Erwin nieuwe vochtvoorraad haalt ontdekt Jasper in een winkel een grote kikker in een golfkarretje. Daar moet hij natuurlijk even bijzitten. Hij krijgt ook nog een hele grote ballon, maar deze klapt tot zijn grote schrik en verdriet nog geen twee straten verderop. We zijn blij als we uiteindelijk op het strand zijn met deze hitte. Ondanks dat het drukker is dan gisteren, vinden we makkelijk een plekje en kunnen we heerlijk afkoelen.
Rond vijf uur stappen we wederom voldaan in een taxi.

Bij thuiskomst blijkt onze straat te zijn afgezet door onze buurman, de verhuurder van ons huis. Er is een feestje van zijn neefje, die wordt vier en viert zijn eerste communie. Hij had al wel aangegeven dat er een klein feestje zou zijn… Het programma zag er als volgt uit; Rond half zes is de opbouw in volle gang, een grote partytent staat in de straat met daaromheen rijen stoelen voor de genodigden. Best laat om te beginnen denken wij. Wij gaan vast eten koken want anders wordt het wel laat voor de Nederlandse kids. Ondertussen komen de genodigden binnen, enkele kletsen met elkaar maar de meesten zitten of spelen wat met hun telefoon.

Wij willen net aan het toetje beginnen als om 19.00 uur de muziek naar standje hard gaat en een echte cowboyclown wordt geïntroduceerd. Het theater van de clown wordt verlicht door de straatlantaarns want inmiddels is het donker. De vierjarige is natuurlijk het stralend middelpunt van deze show en die weet echt niet wat hij ermee aan moet. Nu is het jammer dat we geen Spaans kunnen want vooral de volwassenen liggen vaak dubbel van het lachen. Jasper had ondertussen al een tuinstoel neergezet voor de poortdeur, zodat hij alles door de spijlen goed kon bekijken. Als wij vanuit de tuin meekijken worden we uitgenodigd. Al snel zitten we op plastic tuinstoelen en voor de kinderen zijn er zelfs plenty op kinderformaat. Ook een gele stoel waar Mirthe dringend verzocht werd om vanaf te gaan door Jasper. Soms hebben we toch wel medelijden met haar om het zusje van Jasper te moeten zijn.

We krijgen cola en bier aangeboden en Jasper en Mirthe een mierzoet drankje. Zelfs als er bij Mirthe nog slechts een bodempje in zit wat we aanlengen met water knarsen haar zes tanden nog steeds van de suiker. Het mag de pret niet drukken en dat geldt ook voor de omvallende bekers op de wankele tafeltjes. Jasper kan ondertussen niet wachten tot de lekkernijen, waaronder de taart, uitgedeeld gaan worden. Deze staan namelijk al de hele avond onder de partytent op een tafel net als de ingepakte cadeaus voor de jarige job.

Om 20.00 is het dan tijd voor één van de hoogtepunten van de avond, het pinata slaan. Dit is traditie in Mexico bij elk feest. De pinata is een figuur meestal gemaakt van papier-maché gevuld met zoetigheden. De bedoeling is dus de pinata kapot te slaan tot de snoepjes eruit komen. Onze jarige had een mooie pinata van Paw Patrol gekregen die hij met de stok mocht stuk slaan. Gelukkig kreeg de jarige hulp van alle grote en kleine kinderen die op zijn feestje waren anders had het jochie waarschijnlijk wanneer dit verslag in Nederland gelezen wordt nog aan het slaan geweest. Geen blinddoek maar gewoon per kind 3 keer hard meppen terwijl papa de pinata, passend bij de leeftijd van het betreffende kind, rond slingert. Ook Jasper mocht mee slaan en deed dat zeer dapper als bijna vier jarige. Eindelijk is de figuur open en worden de lekkernijen in de rondte gegooid. Alle kinderen duiken erop en vullen hun gekregen plastic zakjes. Ook die van Jasper is tot de rand gevuld met kauwgomballen, koekjes, lolly’s en andere lekkernij. Een tweede pinata ondergaat nog hetzelfde lot en dan is het tijd voor de jarige om een kaarsje op zijn ongetwijfeld zoete taart uit te blazen.

Jasper die ondertussen best moe geworden is wil niets missen. Hij heeft ontdekt dat er hier ook een opa is, namelijk die van de jarige. Deze opa is eigenlijk wel een lieve surrogaat opa voor hem. Steeds vaker zien we hem op de buik bij opa kruipen en als opa zijn stoel weg is gaat Jasper zelfs een andere halen. Héél schattig! Dan kan je tenminste weer op schoot zitten! Het lukt hem hierdoor ook als één van de eerste een stukje taart te bemachtigen.

Wij krijgen ondertussen nog lekkere tortilla’s aangeboden en die smaken best zo na ons avondeten. Om 21.00 uur vinden wij het welletjes en gaan de kleine Nederlandse feestvierders op bed leggen terwijl de andere veertig genodigden rustig door feesten. En oja op deze tijd had de jarige nog geen cadeautje uitgepakt... Jasper en Mirthe zijn zo vertrokken ondanks de muziek van het feestje dat nog luid klinkt. Wij zorgen nog even voor de afwas en een dagverslag voordat we ook gaan slapen. Om 22.30 uur is het rustig op straat en in ons huis.

9 december. Na het gezellige feestje van gisteren slapen we vandaag een beetje uit. Pas om 9.00 uur gaan we traag van start. We ontbijten in onze tuin en gaan daarna de zwemtassen weer pakken. Het is drukkend warm dus we willen lekker afkoelen. Onderweg in de taxi zien we wat donkere wolken, maar precies boven het noorderstrand waar we heen gaan begint de opklaring en is het lekker zonnig.

Rhianne gaat al snel even snorkelen terwijl Erwin met de kids in het zand speelt. Als ze na een halfuurtje terug komt gaat Erwin het zelfde doen. Het water is vandaag een stukje hoger maar vooral de stroming is sterker. Om deze reden blijft Jasper achter. Helaas is het water ook troebeler waardoor het zicht minder mooi is. Eenmaal weer aan de kant eten we even wat en leggen dan Mirthe in haar tent te slapen. Dit gaat prima. Net op het moment dan Erwin en Jasper nog even willen zwemmen begint het te spetteren. We verplaatsen Mirthe snel onder de palmbomen om droog te blijven. Maar de spetters worden al snel een tropische regenbui met de nodige wind. De palmbomen lekken door en wakker is Mirthe.

Snel gaan we het dichtstbijzijnde strandresort binnen om de spullen enigszins droog te houden. Aangezien ze hier ook een kleine speeltuin in de openlucht hebben gaat de waterpret al snel verder. Erwin en Jasper gaan schommelen in de regen en Jasper roetsjt daarna met sneltreinvaart van de glijbaan zo het zand in. Aangezien het werkelijk hoost ontstaan al snel diverse mini watervallen waarin we ons prima kunnen afspoelen, want koud is het zeker niet. Voor de inwendige mens bestellen we een schaal met nacho, dat blijft toch wel erg lekker.

Als het weer droog is gaan we proberen het laatste zand af te spoelen in de zee en zien we nog drie pelikanen op jacht naar een lekker visje. Jasper valt op de terugweg weer in het zand, dus dat afspoelen is niet helemaal gelukt. Eenmaal omgekleed lopen we door de winkelstraatjes op zoek naar de gekleurde letters Isla Mujeres, op goed geluk lopen we een straatje richting de kust en vinden daar de letters. Deze verkeren een beetje in een roestige staat en de I ontbreekt zelfs volledig. Erwin is daarom niet te beroerd om voor de foto deze positie over te nemen.

Aangezien we nog avondeten nodig hebben gaan we via, de inmiddels bekende supermarkt, even inkopen voor pasta doen. Eenmaal thuis is het laatste restje schone was van de lijn gewaaid en weer vies geworden. Samen met de zwemkleding nog maar een rondje wassen dan. Tijdens het eten koken krijgt Jasper van Antonio, het jongetje dat zijn verjaardag vierde nog een koker met snoepjes, of dat hij nog niet genoeg zoetigheid gehad had. De kids gaan uiteindelijk uitgeteld naar bed en het geeft ons de gelegenheid af te wassen, verslag bij te werken en vast wat spullen in te pakken voor vertrek.

10 december. Vandaag gaan we alweer vertrekken van Isla Mujeres. Het eiland is echt een plek geworden waar we heerlijk genoten hebben van het strand en ook allemaal een beetje konden uitrusten. Als de tassen ingepakt zijn komt de moeder van de verhuurder afrekenen. Voor Jasper heeft ze nog een cadeautje bestaande uit een paar dino’s met een auto. Joepie nog meer spulletjes erbij... Aangezien de vrouw een oma is, heeft Jasper nu ook een surrogaat oma. De nodige knuffels volgden en Jasper vroeg steeds weer waar oma nu weer is. Erwin gaat een taxi verzorgen en dan nemen we afscheid van de geslaagde plek en leuke mensen.

Net als we geld gehaald hebben legt de ferry al aan die ons naar het vaste land gaat brengen. Dat scheelt wachten. We zien nog een sneeuwpop op de kade staan die een beetje een surrealistisch beeld geeft, het is namelijk nog steeds boven de 25 graden.

Jasper durft het nu wel aan om op het open bovendek te zitten, we smeren ons even goed in en genieten van de overtocht. Haren wapperen in ons gezicht en af toe wat zoute spetters is goed voor het zoutpeil. Mirthe valt wiegend op de golven in slaap en Jasper vindt het allemaal heel stoer! Eenmaal terug op de terminal in Cancun krijgen we een aanbod voor een taxi naar Playa del Carmen van 700 peso’s. “only 45 dollars” volgens de beste man, maar wij zien iets te veel dollartekens in zijn ogen. Wij pakken dus een taxi (wat even duur is als de bus) naar het busstation en gaan met de ADO bus naar onze nieuwe bestemming. De bus is erg koud door de airco en voor Erwin wordt het niet beter als Mirthe tijdens het drinken onverwachts in het flesje water knijpt. Brr een nat shirt. Als we om half drie het busstation opdraaien kunnen we gelukkig weer opwarmen en zijn we voor minder dan de helft aangekomen.

We lopen drie blokken parallel met het strand mee en dan drieënhalf blok van het strand af en komen dan bij ons volgende overnachtingsadres het Tres Mundos Hostel of te wel de drie werelden. De aardige mensen geven ons kosteloos een upgrade van een tweepersoonskamer met gedeelde badkamer naar een achtpersooons dorm met eigen badkamer. Dat dit dan met vier stapelbedden is mag de pret niet drukken. We leggen Mirthe lekker in de tent en gaan zelf relaxen. Erwin al typend op een bed voor het dagverslag en Jasper en Rhianne verderop in het hostel in een hangmat.

Als Mirthe aangeeft genoeg geslapen te hebben en graag de tent wil verlaten gaan we met zijn allen Playa del Carmen verkennen. We gaan eerst naar het centrale plein bij het gemeentehuis. Hier krijgen we sterk de indruk dat het bijna kerst is. Er staat een giga kerstboom, een grote kerststal en zelfs de Kerstman in een arrenboot met dolfijnen ervoor. In een andere hoek vinden we de familie sneeuwpop bestaande uit pa, ma, jongen en meisje klaar voor een bezoek aan het strand wat te zien is aan de schepjes en de emmer die ze bij zich hebben.

Als we verder lopen komen we langs het autoverhuurbedrijf waar we morgen terecht kunnen, ook alvast gevonden. En dan nog een paar blokken rechtdoor en de familie staat weer met blote voeten op het strand. Jasper duikt gelijk met zijn gekregen auto het fijne witte zand in en Mirthe doet goed haar best lekker te stappen over de witte ondergrond. Als we trek krijgen verlaten we het strand en zoeken een plekje om te gaan eten. Voor ieder wat wils met de vele restaurants hier. Onze keuze valt op Las Bribas, een restaurant waar voornamelijk vis op de menukaart staat. Wij proberen van alles en nog wat uit zoals garnalen, inktvis, octopus en verschillende witvis. Mirthe eet avocado met tonijn en Jasper heeft tortilla’s met garnalen en groente. Onze conclusie, het restaurant is voor onze reismaatstaven wat prijzig, maar wel heerlijk! De bediening is ook leuk en uiteindelijk zijn ze zelfs met vier man Mirthe aan het entertainen, die dat helemaal geweldig vind als ze maar niet te ver met haar weglopen.

Op de terugweg naar het hostel gaan we nog even langs de Oxxo en Erwin langs de barbier want zijn haar is nu wel erg lang geworden. Ook hier is de prijs flink hoger dan in Midden Mexico maar het werk wordt netjes afgeleverd. Erwin loopt terug via het inmiddels verlichte plein waar de grote kerstboom een soort disco is geworden. Ondertussen liggen de kids zo goed als op bed en kan de korte avond voor onszelf beginnen.

Reisroute

Cancun - Isla Mujeres: bus, ferry en taxi
Isla Mujeres - Playa del Carmen: taxi, ferry, bus

Afgelegde afstand

106 km Van Cancun met de boot heen en weer naar Isla Mujeres en vervolgens naar Play wel Carmen.

Overnachtingsplek

Pa'Xa Mama Hotel Boutique
Avenida Tulum No. 119, Esquina con calle Claveles Sm. 22, Cancun
Een hele ruime kamer, zeer netjes, rustige kamer ondanks dat het aan een drukke weg ligt. Meeste receptionisten spreken redelijk goed Engels. Gevaarlijke trap voor kinderen naar de kamers.

Casa Caridad del Cobre
Calle Cayo Alcatraz y calle Cayo Raton Col Caridad del Cobre, Isla Mujeres
Een vakantiehuisje in het midden van het eiland gelegen. Met kinderen is het niet te lopen naar het strand, maar de taxi kost slechts 50 pesos enkele reis. Voor de prijs van het huis is dat prima te doen. Twee slaapkamers en beneden kleine keuken en zithoek, wasmachine staat op het terras. Wel veel kleine mieren, pas op voor je eten!

Tres Mundos Hostel
Calle 6 entre Av. 20 y Av. 25, Playa del Carmen
Prima hostel, simpel ontbijt inbegrepen (wel pas vanaf 8.30 uur). Kregen een upgrade naar een eigen dorm met badkamer. Vriendelijke stad.