Met de auto vanaf León

8 november. Om 6.45 uur vindt Jasper het daglicht genoeg om op te staan. Tien minuten later volgt Mirthe. Aangezien het gisteravond net niet meer lukte de post online te zetten willen we dat voor vertrek nog doen. Nu is het tot op heden gelukt onze nieuwe tablet uit het zicht van Jasper te houden dus zitten we beide een poosje op het toilet en yes, volgende post staat online. Dan kunnen we de laatste spullen inpakken en met de auto invoegen in het drukke verkeer van León. Dit is nog even wennen. Iedereen rijdt net iets harder dan toegestaan is, om dan vervolgens bij de mogelijke snelheidscontroles te remmen. Vandaag rijden we via weg 45 en 43D naar de plaats Yuriria. De kathedraal in het centrum lijkt op een kasteel en is erg mooi. Maar onze aandacht gaat vooral naar het gelijknamige meer. Dit is het eerste kunstmatige meer van Latijns Amerika. Aan de rand hiervan hebben we onze lunch. We zien van dichtbij onze eerste pelikaan overvliegen, werkelijk een prachtig gezicht. Hopelijk volgen er nog veel de rest van onze trip. We vervolgen de 43D, steken het Meer van Cuitzeo over. Dit is het tweede grootste zoetwatermeer in Mexico.

Vlak daarna rijden we Morelia in. Deze koloniale plaats is ontstaan in 1680 en staat bekend om haar prachtige gebouwen uit deze tijd. Vooral de kathedraal met twee torens en een koepel wordt geroemd als één van de mooiste van Mexico en staat net als de rest van het oude centrum op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. De gebouwen zijn opgetrokken uit oranje zandstenen die in de omgeving zijn gewonnen. Het verkeer is hier al net zo chaotisch als in León.

Ons hotel ligt bijna naast het centrale plein en heeft uitzicht op de kerk. We droppen onze tassen bij het hotel en parkeren de auto vijf blokken verder op een privé parkeerplaats. Het hotel is van binnen prachtig in dezelfde stijl als de stad. We slapen op de San Nicolas kamer, een kamer waar zelfs een prins jaloers op is. Super hoog met balkenplafond en kroonluchter. Alle handdoeken zijn voorzien van het hotel embleem en zelfs de wc rollen zijn gedrukt. Wat een beauty, alleen dat blijft niet lang. De zes grote kussens van de strak opgemaakte bedden vormen de basis voor het kussenstoeien van Jasper en Mirthe en later van de hut die professioneel gebouwd wordt samen met de backpacks. Tenslotte heeft de kamer ook nog een Frans balkon. Wij vinden trouwens dat Mirthe vanaf vandaag echt kan loslopen al is er nog wel wat oefening nodig.

We gaan de stad een beetje verkennen om te gaan eten. Aangezien de markt eigenlijk alleen non food heeft, belanden we in een klein restaurant wat later al bijna gesloten bleek... daarna is het hoog tijd om terug te gaan. Helaas vindt er twee huisnummers verderop een houseparty plaats waar wij van kunnen meegenieten en ook de straat is wat gehorig.

9 november. We doen het weer rustig aan vandaag. Na het ontbijt doen we een was en gaan dan fruit eten op het centrale plein bij de kathedraal. De binnenkant van de kerk is heel mooi, zo mooi zelfs dat deze net nieuw is volgens Jasper. We zoeken de auto op om naar het park te rijden wat ook wel Bosque wordt genoemd. Even zoeken naar een plekje en dan go! Dat wordt even anders aangezien Mirthe prinsheerlijk ligt te slapen. We splitsen op: Rhianne en Jasper gaan vast spelen en Erwin werkt de blog bij terwijl Mirthe slaapt.

Het is alweer tijd voor een broodje die we aan de rand van het park eten. Daarna nog even spelen met z’n allen. De speeltuin is goed aan de maat met veel verschillende toestellen voor zowel groot als klein. Ze zijn in goede conditie en sommige zelfs geschikt voor mindervaliden. Kortom deze speelgelegenheid komt hoog binnen in de speeltuin top 10! Als we uitgespeeld zijn eten we voor drie euro twee pizza’s. Mirthe heeft weer veel bekijks waaronder door drie mountainbike agenten.

We lopen nog even naar het koloniale aquaduct aan de andere kant van het park. Het is gebouwd in 1785, heeft 253 bogen en is 1810 meter lang. In vroegere tijden was dit bouwwerk belangrijk voor de aanvoer van water voor de stad.

Het is tijd om terug naar het centrum te gaan. Nog een hele uitdaging met al dat eenrichtingsverkeer. Dankzij Rhianne haar navigatie-skills en Erwin zijn stuurmanskunst lukt het weer. Net om de hoek van de parkeerplaats brengt Erwin nog even een bezoekje aan een kapster. Voor 65 peso’s wordt met angstige precisie het koppie weer strak geschoren. Vandaag eten we naast het hotel een vegetarisch buffet ook wel eens lekker. Dan is het voor de kids tijd om te slapen en gaan Erwin en Rhianne nog even op het dakterras, met uitzicht op de kathedraal de website bijwerken.

10 november. Als we wakker zijn bellen we met opa en oma Visee en oma Han. Zij vinden dit een leuke verrassing en stellen het op prijs. Hierna gaat Erwin brood kopen aangezien we dat gisteren niet meer gedaan hebben. De hoofdactiviteit van vandaag is een bezoek aan de goed aangeschreven dierentuin van Morelia. Ook hier gaan we met de auto naar toe. Onze eerste indruk is de matige staat waarin de hokken zijn. In de “jungle” kan de krokodil bijna zo het hek uitlopen. Na de fruitpauze maken we een ritje met de parktrein en zien dat het park best groot is. Als Mirthe in de rugzak slaapt gaan Erwin en Jasper met een waterfiets door de jungle. Erwin is de motor en Jasper de stuurman. De route is mooi gemaakt langs allerlei hokken van bijvoorbeeld de tijger en een panter. Verder zien we vooral veel eenden.

We nemen een kijkje in het reptielenhuis waar plaats is voor diverse slangen en schildpadden. Het aquarium met diverse vissen is vrij beperkt en vooral warm. Het andere treintje blijkt stuk te zijn, dus lopen we nog naar ander deel van het park. Ook hier veel katachtigen, een op het oog eenzame zeeleeuw en veel mooie vogels waaronder een prachtige toekan. We komen nog door een speeltuin met klimtuigen over water en een groot piraten springkussen. Jasper speelt heerlijk met een Mexicaans jongetje. Ook zien we de eerste bananenbomen van deze reis, met weliswaar nog groene exemplaren maar daarom niet minder interessant. Als we tegen vier uur de dierentuin verlaten hebben we zeker nog niet alles gezien, echter de tijd is op.

We moeten namelijk nog naar een grote supermarkt voor inkopen van de komende dagen, waar dat wat minder voor handen is. Het wordt een grote Wallmart en hier nemen we ook het kant en klare avondeten mee. In de schemering rijden we terug naar de parkeerplaats in het centrum. Uiteindelijk is het bijna donker als de auto weer op zijn plekje staat. Als kids op bed liggen gaan Erwin en Rhianne naar het ontsteken van de kathedraal kijken. Dit gebeurd iedere zaterdag even voor negen uur s ’avonds en duurt tien minuten. Het zijn wel tien spectaculaire minuten met veel vuurwerk en muziek, echt een aanrader voor iedereen die hier op zaterdag in de buurt is. Na een warme chocomelk met frambozen en een versie met kaneel is het tijd om te gaan slapen, aangezien we morgen weer een reisdag voor de boeg hebben.

11 november. Deze dag loopt wat anders dan gepland. Jasper is vannacht ziek geworden en we beslissen in ieder geval een dag langer op deze plek te blijven om hem te laten opknappen. In plaats van inpakken gaan we maar een beetje rustig aan doen. We kijken de film Madagascar en hangen wat op de kamer. In de loop van de middag wordt Jasper minder warm en als we dan ook met zijn allen nog even geslapen hebben gaat het nog beter.

We gaan nog even lekker naar buiten. Via het centrale plein gaan we naar de markt om Morelian snoepjes te kopen; een lokale specialiteit gemaakt van fruit, noten, melk en suiker. Om niet helemaal tonnetje rond weer thuis te komen kiezen we er een aantal van de 300 verschillende soorten. Hierna gaan we eten in een restaurantje tegenover ons hotel. De porties zijn groot dus we krijgen niet alles op. Als het tijd is om te gaan slapen, dan is er een probleem. Konijn, de knuffel van Jasper is zoek. Na de kamer uitgespit te hebben en navraag gedaan te hebben bij de receptie, komt hij letterlijk tussen de lakens vandaan. Hij zit namelijk in de waston met vies beddengoed wat de housekeeping had verschoond. Pfff eind goed al goed.

12 november. Vandaag vertrekken we uit Morelia. We weten dus wat ons te doen staat, opruimen en tassen inpakken. Rond half 10 is dat gelukt en verlaten we het hotel. We pakken tolweg 15D en al snel betalen we rond de 150 peso’s (circa zes euro) om door te mogen. Op zich geen probleem wan,t daar krijg je doorgaans goede wegen, met strak gemaaide kanten en goede bewegwijzering voor terug. Alleen vandaag komen we er achter hoe die wegen zo netjes blijven. Over een stuk van een kleine tien kilometer wordt de weg onderhouden. Dit betekend één tweebaansweg dicht en het verkeer uit beide richtingen op één weghelft gescheiden door pionnen of niet. In Mexico mag je dan 40km/u en een grote vrachtwagen voor ons zorgde ervoor dat we echt niet sneller konden. Natuurlijk zijn er dan temperamentvolle Mexicanen die inhalen, al slalommend over de pionnen en zelfs rechts via de vluchtstrook maar wij zijn braaf.

Na anderhalf uur houden we een pitstop langs de kant van de weg bij één van de vele kantina’s. Kort hierna verlaten we de tolweg en rijden richting Tlalpujahue de Rayón. We slingeren ons de groene heuvels in, al gaten ontwijkend, aangezien de B wegen beduidend minder van kwaliteit zijn. Ook de vele topes dwingen ons goed te blijven opletten. Dit zijn namelijk betonnen drempels die, door heel Mexico, met een beetje bebouwing in de buurt in de weg liggen. Sommige, zeker in de schaduw, zijn bijna niet te zien. Dan kan je de drempel eerder een schans noemen.

We komen nog in Tlalpujahue, dit is een kleine stad en het staat bekend om zijn handcrafts en dan met name kerstballen. We wandelen hier rustig doorheen en kunnen het niet laten wat spullen te kopen, nu maar hopen dat ze heel thuiskomen. Eigenlijk zouden we wel een complete uitrusting voor de kerstboom willen kopen. Voor rond de vijftig cent tot een euro voor een mooie unieke kerstbal is dat wel te doen. Alleen het risico om het heel terug te sturen durven we toch niet te nemen. We brengen nog een kort bezoek aan de kathedraal die van binnen prachtig afgewerkt is. Er is opvallend veel kleur gebruikt.

Voor de laatste etappe van vandaag hebben we een routebeschrijving met foto’s gekregen. We slapen namelijk in een Airbnb die wat meer afgelegen ligt. Doordat de beschrijving prima is vinden we het plekje in één keer. Ons plekje voor de komende twee nachten is een ecologische woning op een haciënda met vrij uitzicht over de groene heuvels, fantastisch! Doordat ons Spaans beperkt is, is de sleuteloverdracht wat beperkt. Toch lukt er met handen en voeten en een vertaalboekje een hoop. Als de tassen binnen staan lopen we een rondje over de grond rondom het huis. Dan maken we macaroni waar Jasper werkelijk van bunkert, toch een keer wat anders dan Mexicaans. Uiteindelijk vroeg slapen.

13 november. Vandaag stond een bezoek gepland aan één van de vlinderparken uit de regio. Hier komen miljoenen vlinders te samen vanuit Canada. Helaas gaan de parken pas over vijf dagen open. We balen even flink, aangezien we onze route hier wel op hadden gebaseerd. Dan doen we een alternatief. Onze gastheer Hipólitos zal ons een rondleiding geven over het grondgebied van de haciënda. Over verschillende velden zijn perenboomgaarden, mais en andere gewassen verdeeld. Jasper is al snel dikke maatjes met Hipólitos en al helemaal als hij een peer mag plukken. De bomen zien er voor ons wat vreemd uit. Er zit namelijk totaal geen blad aan, hij heeft een hele ruwe structuur en de peren zijn gelig. De peer is wat harder maar wel sappig en sommige zijn zo groot als een vuist.

Op het diepste punt van de vallei loopt een flinke rivier die het hele jaar door water heeft. We spelen even heerlijk met de stenen en het zand. Dan lopen we tegen een heuvel op vanwaar we een prachtig overzicht hebben. Zelfs ons huisje zien we in de verte liggen. Op de heuvel komen we langs een eikelboom, die andere bladeren en takstructuur heeft dan bij ons. Mooi om te zien hoe de natuur aanpast aan de omstandigheden. Op de grond waar we lopen zien we verschillende salamanders, kevers en zelfs een kleine slang. Aangezien we moe beginnen te worden, aanvaarden we de terugweg. Halverwege plukt Hipólitos voor ons nog een zak peren en hij draagt Jasper grotendeels terug. Als we weer terug zijn bij ons huisje krijgen we ook nog de kleine groentetuin te zien met maïs, wortels, bonen, spinazie en wat onbekend gewas. Hier mogen we ook van plukken voor het avondeten. Super aardig!

Voor het zover is gaat Jasper lekker bouwen met de klei, grond en stenen welke ruimschoots voorhanden zijn. Na het middageten is het pluktijd. Het worden een aantal maïskolven, wortels en koriander. Jasper zou graag nog een ei krijgen van een kip maar aangezien die niet op het gevraagde commando leggen en het hok leeg is, heeft hij pech. Dan maar schapenwol zoeken, dat is succesvoller met de kudde in de buurt. We maken onze eigen versie op ‘schaapje, schaapje, heb je witte wol’. Jasper wordt de baas en heeft 2 broekzakken vol, hihi. Als Mirthe wakker is helpt ze met schoonmaken van de wortels terwijl Jasper wasknijper-kunstwerken gaat maken. Het eten uit eigen tuin wordt aangevuld met rijst, lekker hoor. Na een douchesessie is het alweer tijd om de ogen te sluiten.

14 november. Vandaag vertrekken we uit ons mooie huisje. We ruimen onze spullen weer in de auto en zeggen Hipólitos gedag. Vannacht is het gaan regenen en het ziet er voorlopig niet uit dat het droog wordt. We beslissen om toch even in het stadje El Oro te gaan kijken op aanbeveling van onze gastvrouw. Dit plaatsje, niet in de Lonely Planet te vinden, was één van de belangrijkste mijnstadjes uit de regio. Hier is een klein museum gevestigd waar we een rondleiding krijgen van een, na wij denken, oud mijnwerker. Uiteraard is de voertaal Spaans maar één en ander is toch goed te volgen. We zien een oude mijngang, diverse gereedschappen en meer dan circa 200 stenen die deels hier in de regio gewonnen werden. Ook zijn er projecties te zien van het gigantische gangenstelsel op sommige plekken wel vijftien lagen diep.

Normaal gesproken is het ook mogelijk in een oude schacht af te dalen, alleen is men deze aan het verstevigen. Wij kijken van bovenaf en ook dit is al indrukwekkend met de werkers tientallen meters onder ons. We verlaten het museum en gaan lunchen bij het oude treinstation. El Oro was een welvarende stad met al vroeg elektriciteit, water, telefoon en dus ook een treinverbinding. Het restaurant is gevestigd in een oude treinwagon, natuurlijk een kolfje naar Jasper zijn hand. Aangezien het maar zo’n dertien graden is, nemen we warme chocomelk met soep en chocolade taart. Aangezien het al tegen tweeën loopt gaan we nu snel op weg naar onze bestemming Celaya. Het eerste stuk tot Maravatio gaat via de tolweg, dan een stuk secundair, waarbij opgemerkt moet worden dat de gaten vandaag wel erg groot zijn. Gelukkig is men zelf iets verderop ook tot de ontdekking gekomen en moeten we wachten voor werkzaamheden. Daarna wordt het beter en we stoppen nog twee keer. De eerste keer voor vijftig liter brandstof, de tweede keer voor een pitstop om zelf wat te drinken en een bezoek aan de baño.

Vanavond eten we bij de Domino’s pizza, 50 meter van het hotel. Jasper wil eigenlijk de kingsize pizza, maar de ervaring leert dat Jasper op het moment niet zo heel veel eet, dus kiezen we er toch maar eentje kleiner. Terug op onze kamer gaat een spaarlampje boven Jasper zijn bed kapot. Gelijk maar even een nieuwe halen met het oude lampje en Google translate bij de receptie. Als blijkt dat er niemand van de afdeling onderhoud beschikbaar is vraagt Erwin het bureaulampje van de receptioniste. Als deze te warm blijkt te zijn voor haar om uit te draaien doet Erwin dat ook zelf maar. Probleem opgelost.

15 november. We starten rustig op aangezien onze route naar León ongeveer 1,5 uur duurt. Het ontbijt bij deze kamer was inclusief dus we schuiven eenvoudig aan. We hebben Jasper beloofd om te laten zien waar s’ avonds die harde toeter vandaan komt, deze komt van de goederenspoorlijn twee blokken verderop. We hebben veel geluk. Net als we de spoorweg oversteken zien we in de verte de koplampen van een trein. Snel de auto aan de kant en Erwin en Jasper bij de overweg kijken. Jasper is erg onder de indruk van de grote zware trein en dito toeter. Mirthe vindt het eigenlijk gewoon eng, zo’n harde toeter zo dichtbij!

In het welbekende plaatsje Valtierriela houden we pauze. We zoeken een fruiteria op en iets waar ze brood verkopen. Het voelt alsof we de eerste blanken hier zijn zoals er naar ons gekeken wordt. Jasper eet heerlijk zijn reuze broodje banaan met chocopasta onder een boom vol met vogeltjes. Onderweg verandert het landschap langzaam. In de verte zien we nog een groot beeld op de top van een berg staan van Christus Koning, oftewel Jezus, uit 1944. De gedachte om hier even heen te rijden ging snel weg toen bleek dat het zeker 45 min enkele reis zou worden. Dan maar vanaf een afstandje bekijken.

Aangezien we in een appartement zitten willen we graag eerst wat boodschappen doen voordat we er naar toe gaan. De wegen en het verkeer in Mexico blijft soms toch wel zoeken. Als je linksaf wilt slaan moet je eerst op een parallelweg gaan rijden, soms zijn er zoveel wegen door elkaar heen dat je zelfs met Google Maps nog niet snapt waar je heen moet, eenrichtingswegen zijn meer regel dan uitzondering, boven elke baan staat een andere richting terwijl ze vaak allemaal rechtdoor gaan en als er dan een weg af gaat hoop je dat de pijl ook voor de afrit staat. Het resultaat is vast al bekend, het duurt even voordat wij in het drukke verkeer van Mexico de Walmart hebben gevonden.

Eigenlijk hebben we net te weinig tijd om even rustig te winkelen in deze veel te grote superstore. Met Makro-achtige taferelen, maar dan gewoon voor de normale mensen. Even snel laden we wat avondeten in, lekkere broodjes voor veel te weinig geld en een lekker stuk zalm. Vis lijkt toch echt goedkoper dan in Nederland. Jasper wil overal bij helpen met pakken wat de boel niet versneld, maar liever zo dan een mopperend kind.

Eenmaal bij onze Airbnb appartement hangt een bellenplateau met minimaal 20 kapotte knopjes en op de plekken waar een drukker zit wordt niet gereageerd. Na een telefoontje komt de eigenaresse van het appartement open doen en dan zijn we zo binnen. De auto parkeren we beneden. Het is een mooi appartement met een eigen kamer voor Jasper. We ploffen de veel te zware tassen naast de deur neer. Vanavond zal de opening van het luchtballonnenfestival zijn in de stad zelf. Erwin heeft ontdekt dat je het dak op kan en zo over de stad kan uitkijken. Turend over de stad vinden we 2 luchtballonnen naast beroemde gebouwen. Dit wordt een prima uitvalsbasis voor de komende dagen!

Afgelegde afstand

700 km

Overnachtingsplek

León, Gamma Fiesta Inn
Voor ons een super locatie, één rechte weg vanaf het verhuurbedrijf en op de weg verder. Een netjes zakenhotel, redelijk rustig voor het feit dat het aan een doorgaande weg ligt. Zelfs klein zwembad met waterval!

Morelia, hotel Historia, Allende 329
Prachtig hotel, echt een kasteeltje de kamer, met bedrukt linnengoed. Veel geluid van langsrijdende bussen, auto's en net feit dat je in het centrum zit. Dakterras om over de stad heen te kijken.

AirBnB, ecolodge net buiten Tlalpujahua
Prachtige locatie op een hacienda, uitzicht over de vallei, hulpvolle host, moestuin waar we uit mochten plukken en zelfs een rondleiding gekregen over het landgoed. Binnen is de basis af, maar er kan nog wat geklust worden. Heerlijk plekje als rustgevende uitvalsbasis voor deze omgeving.

Celaya, hotel St. George, Boulevard Adolfo Lopez Mateos 1534 Poniente
Een net hotel wat meer aan de rondweg van de stad. Redelijk veel geluid van de weg. Engels is beperkt, gelukkig bestaat Google translate. De wifi is verre van constant. Het ontbijt was prima.