Los Mochis en El Fuerte

22 november. We worden wakker in Los Mochis. Zo na een lange reisdag is het goed slapen. Los Mochis is van oorsprong een plaats waar veel suiker gewonnen wordt. Nu nog steeds is er veel hightech landbouw te vinden. Voor ons is het de eerste plek waar we tal van palmbomen zien staan.

Erwin en Jasper halen melk en water om de hoek, maar moeten hiervoor wel een tienbaansweg oversteken, zonder strepen maar gelukkig verdeeld met vier midden bermen en bijna geen verkeer. We komen ook een pinautomaat tegen die we eens flink gaan plunderen. Rhianne heeft ondertussen een omelet Hawaï besteld in het restaurant bij het hotel. Uiteraard krijgen we hier ook tortilla’s en bonenpuree bij. We eten lekker buiten voor onze kamer. Jasper en Mirthe vermaken zich zodra ze uitgegeten zijn bij de fontein, water doet het altijd goed! Ondertussen pakken Erwin en Rhianne de tassen in.

Als we net na twaalven, op goed geluk, het hotel willen uitstappen, zien we de bus, zonder vaste dienstregeling, voor onze neus wegrijden. Dan eerst maar een hapje fruit. De anderhalf uur durende busreis gaat met een Mercedes Sprinter XXL, althans dat denkt de chauffeur die hem bestuurd. Als onze tassen in plaats van een grote doos zijn ingeladen past met de doos de deur niet meer dicht. Even proppen en voilà, het past. Binnen kunnen we, na wat herschikken, met zijn tweeën en de kinderen op schoot ook zitten. Eén meneer wordt verwezen naar een krukje bij de chauffeur, alsnog bedankt. Hij mag de rest van de reis andere mensen roepen om ook in de bus te komen. De bus is dan vol, althans volgens onze maatstaven. De chauffeur blijft maar stoppen en er stapt meer in dan uit. Zelfs een schoolklas van tien kinderen mag nog mee, staand en gevouwen en schuddend, dat wel. Onderweg kruisen we een paar keer de rails van de trein die we vanaf zondag gaan nemen dat zorgt voor nog wat extra schudden.

De chauffeur rijdt trouwens verder prima en met anderhalf uur staan we in het centrum van El Fuerte. We hebben dan al ons hotel zien liggen en zijn zo binnen. Het is wat gedateerd maar de locatie is prachtig. Bij Haciënda St. Cruz. zijn alle kamers gesitueerd aan een binnentuin. De kleurige klimplanten aan de zijkanten zorgen voor voldoende schaduw. De kamer is netjes, alleen door opstelling van de kingsize bedden past de deur naar de badkamer niet meer dicht.

Erwin komt er achter, dat het beetje huiduitslag dat hij gisteren had, nu over het hele lichaam zit. Aangezien hij ook nog niet helemaal fit is vermoeden we dat er meer aan de hand is. Gezien het verloop van het ziektebeeld denken we dat Erwin een tropische ziekte heeft opgelopen. Dit willen we laten testen en gelukkig kan de eigenaar van het hotel, Alfredo, hem even langs de dokter brengen. Rhianne blijft bij Mirthe, die ligt te slapen. Er zit één mevrouw te wachten en we denken snel aan de beurt te zijn. Helaas duurt het een halfuur voor de deur open gaat. De mevrouw heeft ook nog een kwartier werk en dan mogen we naar binnen. Jasper, die ook met Erwin mee is krijgt echte dokter lolly’s voor het wachten.

De communicatie gaat volledig via Google translate en dat is soms best lastig en het duurt vooral heel lang. Wij denken zelf aan denque en om dat zeker te stellen is een bloedonderzoek nodig. Dat kan pas morgen gedaan worden, dus zullen we nog even moeten wachten. Voor nu is de eerste conclusie van de dokter dat het netelroos is. Met een recept voor drie flessen recovery drank, vitaminepillen en zware paracetamol voor het geval de koorts terugkomst wordt er gevraagd 35 peso’s af te rekenen voor het consult. Gelukkig is de wachtrij bij de apotheek, die naast de dokterspraktijk zit, niet zo lang en dan kunnen we terug. Een beetje vertwijfeld brengt Erwin verslag uit en aangezien we toch niet meer zoveel meer kunnen doen gaan we vroeg slapen, dat zorgt ook voor herstel!

23 november. Direct als het om 10.00 uur open gaat, gaat Erwin bloedprikken bij het laboratorium en laat twee potjes achter voor het darmonderzoek. Het lab ziet er best clean uit en de laborant is vriendelijk. Binnen vijf minuten staan we weer buiten in de wetenschap dat we rond één uur de uitslag krijgen.

Daarna gaan we lekker het centrum in. El Fuerte heeft zoals zoveel plaatsen waar we zijn geweest een mooi centraal plein met een prieeltje. Het verschil met de andere pleinen die we hebben gezien, zijn de vele palmbomen die hier staan. Op een bankje bij de fontein strijken we even neer voor wat fruit. Het duurt natuurlijk niet lang voor Jasper meer interesse heeft voor de fontein dan voor de bank. Aangezien hij net niet bij het water kan gaat hij op zoek naar een stok. Uiteindelijk komt terug met een flinke palmtak en hij parkeert deze in de fontein. We adviseren hem de grond schoon te gaan maken en daar is hij dan ook een poos druk mee. Dat Mirthe, die ook lekker aan het spelen is, de druppels opvangt van haar grote broer mag de pret niet drukken. Ook wij moeten nog even flink springen om droog te blijven. Aangezien het in Mexico hopeloos is om een vloer in de buitenruimte zonder zwartigheid te krijgen gaan we maar verder.

We zoeken even de rivier op voor we gaan eten. Het bruine water stroomt hard en staat hoog. Geen speelrivier dus. Eten doen we bij een standje in de eetstraat omdat Jasper het daar zo lekker vond ruiken. De gevulde tortilla’s met beef zijn ook lekker en het bakje komkommer is trouwens ook leeg als we vertrekken.

We lopen even langs het lab en als we 1000 peso’s afrekenen krijgen we de uitslagen. Uit deze, volledig in het Spaans, testresultaten blijkt dat Erwin op één punt positief op denque test en op twee niet. Met zijn allen rijden we nu met Alfredo weer naar dezelfde dokterspraktijk als gisteren en kunnen daar na een halfuur wachten de uitslag bespreken met de dokter, een andere dat wel. Enfin met een beetje vertaalmachine en na flink vragen blijkt Erwin een urine-infectie, darminfectie en denque te hebben. Al wordt dat laatste zo goed als overgeslagen. Met de “medicijnen” van gisteren en het advies om over een aantal dagen nog een bloedonderzoek te doen mag Erwin weer 35 peso’s afrekenen. Gelukkig kunnen we wel doorreizen.

Enigszins gerustgesteld gaat Erwin lekker met Jasper voetballen in de binnentuin van het hotel. Als we na een poosje verstoppertje gaan spelen komen de kinderen van Alfredo ook mee doen, erg leuk. Al snel hierna pakken de twee meisjes hun speelgoed en Jasper het zijne en gaan ze heerlijk spelen. De moeder van de kinderen gaat een kerstboom maken door lint om wat draad heen te spannen. Tot twee keer toe heeft ze te weinig lint. We krijgen lekkere zoete sap van Alfredo en ook komt hij tortilla’s brengen en nog meer en nog meer. Voor iedereen zijn eigen bord. Dat is wel genoeg voor het avondeten. Jasper heeft het helemaal naar zijn zin met nieuw speelgoed en twee vriendinnetjes. Ze zijn dan misschien wat ouder, negen en zes jaar. Veel groter is de jongste niet. En Mirthe? Die speelt er lekker tussenin. Daar waar Jasper is komt Mirthe zeker even kijken! Het zal niet verwonderen dat naar bed gaan niet echt als een goed idee gevonden wordt.

24 november. Aangezien de kinderen zo leuk met elkaar spelen hebben we gevraagd of ze mee willen naar een grote speeltuin. Iets later dan afgesproken is Alfredo klaar om te gaan. Wij zitten al in de auto en vragen ons af of de rest ook nog gaat komen. Na even wachten stapt de hele familie, in de gelukkig grote auto. Aan de rand van El Fuerte is een recreatiegebiedje met een grote brug over de rivier en veel speeltoestellen. De een kraakt nog harder dan de ander, maar dat mag de pret niet drukken. Uiteraard vind Jasper net die ene wipwap met een grote plas water er onder.

Ondertussen wordt de sub woofer uit de auto gehaald en hebben we een mooi ‘achtergrond’ muziekje. Rhianne loopt met Jasper en de twee meiden de brug over en lopen een stuk aan de andere kant van het water. Het lijkt er op dat de meiden iets willen laten zien en langzaam lopen we verder en verder weg. Uiteindelijk loopt het dood, dus gaan we terug. Na nog even spelen vertrekt onze ‘taxi’ naar het hotel, dus gaan we maar mee.

Als we terug komen lunchen we even wat en de kinderen gaan weer samen spelen. Ondertussen is er ook klei en een speelgoedkeukentje tevoorschijn gekomen. We leren de meiden UNO spelen en laten ze met onze zelfgemaakte fotomemory onze familie zien. Rhianne gaat de administratie doen en Erwin werkt de verslagen bij terwijl hij PSV-Heerenveen via de satelliet kijkt.

We worden uitgenodigd voor het avondeten net op het moment dat we dat willen gaan halen. Erwin gaat nog wel even snel pinnen aangezien dat de komende dagen lastig wordt. Helaas kan het niet met de pinpas maar wel met de (duurdere) creditcard. We eten een goed gevulde soep, met stukken mais, een homp vlees, aardappel en groente. We drinken een wit goedje, wat lijkt op melk, maar meer naar kokos smaakt. Na het eten gaan we nog even naar het centrale plein aangezien we gisteren niet de grote letters met plaatsnaam gezien hebben. Het schemert al als we een leuke foto weten te maken en gaan dan terug. Als we gaan slapen zijn de tassen al grotendeels gepakt aangezien we morgen weer vroeg verder trekken.

Reisroute

Vanaf Los Mochis anderhalf uur in een veel te volle bus naar El Fuerte

Afgelegde afstand

85 km

Overnachtingsplek

Hotel Las Fuentes, Los Mochis
Blvd. Adolfo Lopez Mateos 1251-A nte Los Mochis SIN
De naam doet het hotel eer aan, veel fontijnen. Nette kamer, in de ochtend kuun je ontbijten tegen betaling in het restaurant. Hulpvaardige receptionisten lopen zelfs mee om de juiste bus te vinden.

Haciënda St. Cruz, El Fuerte
Calle Obregón #210, Zona Centro El Fuerte
Een mooi maar ietwat gedateerd hotel met alle kamers aan een centrale binnentuin. We hebben goed contact met de eigenaar van het hotel, Alfredo en zijn familie. Jammer dat we de taxi van Alfredo naar het treinstation twee keer moeten betalen, dit vergeten we maar.