Festival del Globo in León

Ballonfiësta

16 november. Om 4.50u gaat de wekker, ja dat is goed gelezen zo vroeg. Zo vroeg moeten we namelijk op om de start mee te maken van het 18e Internationale Luchtballonnenfestival hier in León. We willen zoveel als mogelijk mee krijgen van deze editie, van dit jaarlijkse evenement. Het opblazen van de eerste ballonnen start om 6.30u en een half uur later is de opening.
Om de drukte van parkeren te vermijden willen we gebruik gaan maken van een pendelbus. Hier staan we dan ook keurig op tijd op te wachten net als nog een aantal mensen. Alleen in plaats van elke tien minuten een bus is er na een halfuur nog helemaal niets. Iemand komt ons uiteindelijk vertellen dat de bus vandaag niet zal rijden en hij adviseert een taxi. Alleen de enige taxi die stopt wil niet naar het terrein. Uiteindelijk delen we met een ander koppel een Uber.
Eenmaal in het Parque Metropolitano de León blijkt dat we nog een klein halfuur moeten lopen naar de plek waar de ballonnen worden opgelaten. Het grote parkmeer zit tussen ons en het startveld. We beslissen dan ook om nu aan deze kant te blijven en daar vanavond heen te gaan. Na het Mexicaanse volkslied gaat de eerste ballon omhoog en al snel volgen er meer en nog véél meer. In totaal zullen zo’n tweehonderd ballonnen opstijgen. Hieronder bevind zich ook de Nederlandse Van Gogh ballon.
Wij gaan naar de hoek van het park waar zeppelins worden opgelaten. Gezien onze eerdere ervaring op het ballonfiësta in Albuquerque doen we een poging om mee te vliegen. Helaas de zeppelins zijn alleen voor relaties van de deelnemende bedrijven en aangezien we niet te verzekeren zijn houdt het op. We gaan ons dan ook maar vermaken in de vele speeltuinen aan deze kant van het park. Tegen tienen gaan we terug. De taxichauffeur die ons naar de auto brengt heeft een tik en schut regelmatig met zijn hoofd. Hij haalt in waar het niet mag en rijdt zelfs een keer door rood. Als we hem betalen doet hij net of we gescheurde geldbriefjes geven. Daar trappen we niet in, we gooien de deur dicht en weg is de malloot. Gelukkig was het niet onveilig.

We gaan rustig in het appartement lunchen en spelen daar voor het eerst een spelletje UNO met Jasper. We geven Jasper af en toe kleine cadeautjes om hem ook met nieuw speelgoed te vermaken. Om enigszins uitgerust van het avondprogramma te kunnen genieten, gaan we even een uurtje slapen.
Net na vieren gaan we weer terug met de auto. Onderweg zien we een Volkswagen Kever op terreinbanden. Dit type auto in vele verschillende (omgebouwde) modellen is nog héél veel te zien in Mexico. We gaan op zoek naar een parkeerplek en dat gaat eigenlijk heel goed. Op tweehonderd meter van de oplaat plaats, vinden we een plekje op een groot veld wat zelfs voorzien is van tijdelijke kalklijnen.
Uiteraard besluit Mirthe zichzelf nog even onder te poepen waardoor Jasper er voor kan zorgen dat hij helemaal onder het krijt zit. Je moet toch iets tijdens het wachten… Eenmaal op het terrein is het veld toch groter dan we hadden verwacht vanaf de andere kant. In een hoek staan veel springkussens opgesteld en dit is natuurlijk altijd goed. Jasper kan zich prima vermaken in de springkussenzone. Er is een gedeelte voor kleinere kinderen en één voor de groten. Jasper zou Jasper niet zijn als hij liever van de 4 meter hoge glijbaan gaat dan naar het kindergedeelte.
Op het veld eten we rustig van de zelfgemaakte rijstsalade als er een vuurspuwende ballonwagen aan komt rijden. Niet lang daarna komen alle tweehonderd volgauto’s het veld oprijden, waarvan de meeste ballonvaarders minimaal een brander regelmatig gebruiken. Aangezien het nu snel donker wordt is dit een erg gaaf gezicht. Jasper krijgt snoepjes toegegooid waaronder, zoals hij dat zegt, “Lullies”. De ballonnen worden opgeblazen voor de nightglow. We hebben dit inmiddels een paar keer gezien maar dit blijft erg indrukwekkend, zeker als zoveel ballonnen het samen doen op het ritme van de muziek. Jasper mag zelfs in ballon en hij krijgt ook een fotokaartje van de piloot. Echt heel fantastisch. Helemaal onder de indruk is Jasper. Mirthe heeft zowel van de ochtend als nu van de avond maar weinig mee gekregen. Ze slaapt heerlijk in de draagzak. Erwin spreekt nog even de crew van de Van Gogh ballon en dan is het tijd om in het donker naar huis terug te gaan. Hier zetten we de spullen klaar voor morgenochtend en gaan dan weer slapen.

17 november. Op deze zaterdag gaat om 5.20 uur de wekker. Vandaag gaan we rechtstreeks met de eigen auto naar het veld. Vooraf willen we nog even pinnen alleen blijkt de automaat binnen te staan in een gebouw wat nog niet open is. Vandaag is het een stuk drukker met het verkeer, wat ook nog een beetje chaotisch geregeld wordt. Er blijkt nog weer een ding, hoe groter hier je auto is, hoe harder je mag doordrukken. Nog voor de auto is geparkeerd zien we op afstand de eerste ballonnen opstijgen. Eenmaal op het veld is een behoorlijk deel al opgelaten maar gelukkig kunnen er niet tweehonderd ballonnen tegelijk omhoog en zien we er nog aardig wat opstijgen.
Het is ontzettend druk met mensen, misschien zelfs wel een beetje te druk. Als de ballonnen opgestegen zijn verspreid de massa zich en blijven er nog een paar ballonnen achter van sponsors waarin mensen een klein stukje omhoog mogen. Dat willen wij natuurlijk ook wel en proberen het bij een ballon van de HSBC bank. We worden verwezen naar de stand van deze bank en horen daar dat het alleen kan als Mexicanen vandaag een creditcard aanschaffen. We vragen even door en of het dan de blauwe ogen van Mirthe zijn, de lach van Jasper, de hoopvolle blik van Rhianne of de vraag van Erwin of er een uitzondering mogelijk is, wat de doorslag geeft zullen we nooit weten. Maar de beste man zegt ons over vijf minuten te zien bij het veld. Terwijl wij nog snel een banaan verorberen, het ontbijt van Erwin en Rhianne is er namelijk bij ingeschoten, gaan we in de rij staan. Daar worden we uitgeplukt en nog binnen de vijf minuten hangen we twintig meter boven het festivalterrein! WAT EEN MAZZELAARS!
Na deze ervaring moeten we even rustig bijkomen. Het is dan pas half negen maar voor het gevoel hebben we er al een dag opzitten. We gaan een ijsje eten en souvenirs kopen. Dan nog even naar de springkussens. Tegen elf uur verlaten we heel tevreden het terrein. León ballonfiësta was voor ons een succes!
Het eerste deel van de terugreis naar het appartement gaat voorspoedig. We willen even buskaartjes en geld halen, maar lopen volledig vast in het verkeer en als Erwin dan ook de navigatie skills van Rhianne verkeert interpreteert staan we volledig stil. De kinderen slapen op de achterbank, dus we hebben even om er te komen. Eenmaal op de hoek van het busstation aangekomen mogen we er niet in en geven we het maar op. Straks maar een nieuwe poging doen om te pinnen en kaartjes te halen en we gaan nu de snelste weg naar ons appartement. Hier gaan we ons opfrissen en de auto leeghalen, deze moet namelijk vandaag terug.
Via het oude centrum rijden we naar het verhuurbedrijf. We willen namelijk nog het geld halen, de kaartjes doen we morgen. Online hebben we gezien dat er toch nog genoeg plek is in de bus. Dan blijkt weer dat op korte afstanden lopen echt sneller is dan de auto. Het verkeer staat muurvast en Rhianne heeft tijd om honderd meter te lopen, te pinnen en terug te lopen terwijl Erwin naar het stoplicht kruipt met de auto. Precies op het juiste moment stapt Rhianne weer in, dus we hoeven ook geen parkeergarage te zoeken. Nog even tanken en met precies 766 km meer op de teller wordt de auto verder in dezelfde staat weer ingeleverd. Nu terug met de bus. We gaan met de Optibus terug richting ons appartement. Deze buslijnen zijn de snelle OV verbindingen in de stad met los gelegen busbanen en verhoogde perrons. Wat ons betreft hadden ze het beter de Sardinebus kunnen noemen, want met zoveel mensen in de bus voelden we ons echt sardientjes. Rond zonsondergang klimt Erwin nog een paar keer naar boven voor mooie foto’s vanaf het dak, dit bleek nog best lastig. We starten ook alvast met het inpakken van de tassen aangezien we morgen gaan vertrekken. Als hiervan een behoorlijk deel gedaan is gaat Erwin nog even naar de kathedraal in het donker. En is het tijd om na twee lange dagen onze luikjes te sluiten.

Reisroute

Een aantal keer heen en weer naar het festivalterrein.

Afgelegde afstand

60 km

Overnachtingsplek

AirBnB naast de grote kathedraal in León
Een heerlijk appartement in een flat met twee slaapkamers, woonkamer, keuken en badkamer. Heel redelijk schoon op wat haren na links en rechts. De eigenaresse had voor een tolk bezorgt wat erg handig was. Vanaf het dakterras uitzicht op de mooie kathedraal en in ons geval op verschillende ballonfestiviteiten.
Prima plekje gehad.