Chihuahua

1 december. De familie wordt gedeeltelijk lekker wakker. Erwin en Mirthe zijn oké, Jasper is nog niet helemaal lekker en leegt zijn maaginhoud in het toilet en Rhianne is ziek geworden, iets wat nog het meest lijkt op griep. Toch wel jammer dat het aantal ziektedagen deze reis zo groot is.

Erwin gaat met Mirthe gebruik maken van het Mexicaanse ontbijt van het hotel. Vooral de koekjes, meloen, gebakken ei, cornflakes en sap zijn in trek. Als we boven nog wat meloen en melk brengen wil Jasper toch graag meer eten. Dus Erwin gaat op voor ronde twee.

Mirthe gaat hierna slapen en Jasper voelt zich goed genoeg om met Erwin een beetje rond te gaan kijken buiten. Heel dichtbij het hotel bevindt zich een klein park. Hier eten we even een appel en wat restjes meloen. Op de grond liggen ook een soort appels die uit de bomen gevallen zijn, deze eten we maar niet op. We zien wel een speeltoestel die gelijk even wordt uitgeprobeerd. Jammer genoeg zit er een gat in de glijbaan. Als we verder lopen zien we aan de andere kant van een schooltje een veel grotere speeltuin, zelfs helemaal in het zand. Hier kunnen we lekker spelen. Wel even oppassen voor de rode mieren, de fundering die onder een klein laagje zand verstopt zit en de afgebroken wip. Verder een prima speeltuin. Als Jasper moet plassen doen we dat in het ziekenhuis wat tegenover de speeltuin ligt.

Hierna gaan we even naar het hotel om te rusten. Mirthe is inmiddels wakker en nu gaat zij met Erwin op pad. Samen zoeken ze een wasserette aangezien de was service in het hotel wat prijzig is. Schijnbaar is de wasserette gestopt die op Google Maps staat aangezien alleen nog een bord te huur te zien is. Weer terug in het hotel is Jasper weer wakker en gaan we met de bal spelen in de lange gang van het hotel. Met zijn drieën gaan we weer op pad naar de speeltuin. Bij de OXXO om de hoek nemen we een ijsje mee. Als we klaar zijn met spelen nemen we bij dezelfde winkel hotdogs met veel tomaat mee en vullen dat aan met yoghurt en nacho’s met kaas tot een compleet avondmenu. Mirthe heeft vanavond grote moeite met slapen dus het duurt even voor uiteindelijk iedereen de ogen dicht heeft. Rhianne heeft ondertussen nog niet meer gezien van Chihuahua dan de hotelkamer. Hopelijk morgen beter.

2 december. Rhianne voelt zich iets beter terwijl Jasper juist weer wat meer koorts gekregen heeft. We beslissen dan ook om vanmiddag, als het niet beter gaat, langs de dokter te gaan. Na het ontbijt brengen we de grote was weg bij de hotelservice en de sokken en dergelijke halen we door de handwas aangezien we per kledingstuk betalen. Terwijl de rest even gaat slapen werkt Erwin het verslag bij.

Jasper is nog steeds niet echt aan het opknappen, dus toch maar even langs de dokter. Om de hoek van het hotel, bij het park waar we gisteren waren, is het Christus Muguerza ziekenhuis. Wellicht spreken ze daar ook gewoon Engels dat zou het een stuk makkelijker maken. Na een kleine lunch en wederom voetballen op de gang gaan we naar het ziekenhuis. We worden doorverwezen naar de urgencias, de eerste hulp. Het ziekenhuis ziet er netjes onderhouden, schoon en relatief modern uit. Na het registreren wachten we op onze beurt en al snel worden we geroepen. Helaas spreekt ook deze arts geen Spaans, maar met hulp van iemand anders die redelijk kan vertalen komen we er wel uit. We worden naar een andere onderzoekskamer gebracht. Hier komt ook een andere verpleegkundige en die spreekt bijna vloeiend Engels. Er worden wat testen gedaan en dan wordt de kinderarts opgeroepen voor een oordeel. Ondertussen krijgt Jasper wat koele lakens. Als de dokter er eenmaal is wordt besloten tot een bloed en speekseltest. Die eerste wordt niet in één keer goed uitgevoerd en dat laat Jasper horen. De veel te groot uitziende naald doet het ook niet veel beter. We moeten ongeveer anderhalf uur wachten op de uitslag. Dat wetende vragen we ook gelijk een nieuwe test voor Erwin, hij moest in verband met de dengue nog een keer laten testen op bloedplaatjes. Ondertussen is Jasper al in slaap gevallen op de onderzoeksbank. Natuurlijk duurt het wachten veel te lang, maar uiteindelijk zijn de resultaten er. Erwin wordt genezen verklaart, de waardes zijn goed. Jasper heeft een griepvirus met opgezette keel. Hij moet vooral veel gaan drinken en hij krijgt wat medicijnen die we een aantal keer per dag moeten geven. Bij de apotheek in het ziekenhuis zijn niet alle medicijnen op voorraad, maar gelukkig is er ook nog een grote apotheek aan de overkant van de weg die ons wel kan helpen. Als alles gehaald is, is het inmiddels zes uur en dus donker. Onderweg halen we nog wat eten bij een hamburgerstand die er ineens staat en gaan dan terug naar de hotelkamer. De drankjes innemen zijn niet favoriet bij Jasper en met veel moeite krijgen we iets bij hem binnen.

3 december. De nachtelijke sessie om Jasper te voorzien van medicijnen lukte maar deels, hopen dat het overdag beter gaat. We zorgen ervoor dat we wat later opstaan. Om 9.50 uur zitten we pas aan het ontbijt. Vandaag is er weer meloen en zijn er zelfs pannenkoekjes. Erwin en Mirthe eten er flink van. Jasper en Rhianne zijn nog niet helemaal lekker en doen het rustig aan. Na het ontbijt bellen we even met oma Han en opa en oma Visee.

In de middag gaat Erwin met Mirthe even naar het oude centrum. Jasper en Rhianne blijven rustig aan doen. Het plein in het centrum is helemaal in kerststemming gebracht. Er staat een grote kerstboom, overal liggen grote kerstballen en voor de kathedraal staat een levensgrote beeldengroep. Het centrum kenmerkt zich verder uit een aantal blokken met voornamelijk mode winkels, wat souvenirshops en cappuccinobars. Ook staan de gekleurde letters Chihuahua in één van de straten. Tegen de tijd dat Mirthe begint te gapen zijn de twee weer terug in het hotel. Ze sluiten zich aan bij de slapende achterblijvers. Rust is namelijk een goed medicijn. Tegen vijven is de hele familie weer wakker. Jasper ziet er een stuk beter uit en ook Rhianne voelt zich ietsjes beter. Het innemen van medicijnen gaat een stuk beter nu Jasper als kok wat water, limonade e.d. mag mixen. We gaan met zijn allen even naar het centrum om eten te halen. Dit worden uiteindelijk Hawaïburgers en een Burrito. We doen nog wat inkopen in een souvenierwinkel en Jasper vind een fontijn die licht geeft. En dan mag hij ziek zijn, water ga je niet omheen maar dwars doorheen! We nemen dus een natte Jasper mee naar het hotel waar we eten en kinderen in bed leggen.

Als het verslag is bijgewerkt en de route voor Yucatan nog een keer is bekeken gaan we zelf ook slapen. Tijdens het ziek zijn wordt er toch even nagedacht om dingen anders te gaan doen, namelijk rustiger aan.

4 december. Voor vanmiddag staat onze vlucht gepland naar Cancun. Aangezien we afgesproken hebben om de dokter nog even voor die tijd naar Jasper te laten kijken moeten we nog even langs het ziekenhuis. Gelukkig gaat dit heel snel en staan we binnen drie kwartier weer buiten. Jasper is goedgekeurd (we hadden eigenlijk ook niet anders verwacht zo actief hij weer is) en kunnen dus vliegen. Rhianne is nog niet fit maar lijkt ook goed genoeg voor de reisdag. Nog enigszins op de automatische piloot kan Rhianne weer functioneren.

Doordat we voor tienen terug zijn kunnen we nog aanschuiven voor het ontbijt (in het geval van Erwin voor de tweede keer). Dan gaan we de tassen inpakken, elke keer weer een flink klusje, zeker als we gaan vliegen! Om 12.15 uur is de kamer leeg en staan de tassen op de gang. We maken gebruik van de taxiservice van het hotel en in vijfentwintig minuten staan we op Chihuahua International Airport. Naar later blijkt duurt het bijna langer de naam uit te spreken dan het vliegveld groot is. We hebben precies de slotjes op de tas zitten als we aan de beurt zijn voor inchecken. De douanebeambten staan ons op te wachten dus daar zijn we helemaal snel klaar en dan op naar gate twee. Dit duurt precies twintig seconden. Jasper staat dan ook al vliegtuigen te kijken bij het raam als wij de bakken van de security nog aan het leeg stapelen zijn. In de vertrekruimte heeft Mirthe goed de ruimte om het lopen verder te ontwikkelen. Ze begint nu door te krijgen dat lopen sneller gaat dan kruipen.

Als ons vliegtuig aankomt volgt veel bedrijvigheid. Uitstappen, tanken, schoonmaken, we zien onze tassen aan boord gaan en even later mogen wij hetzelfde doen. Het vertrek gaat niet al te snel en Mirthe wordt ongeduldig, maar is in tegenstelling tot wat andere kinderen wel stil. Het komt vast door de vermoeidheid want nog tijdens het opstijgen valt ze bij Erwin op schoot in slaap. Het bijwerken van het verslag lukt maar net met de duim op de smartphone.

Tegen zessen hebben we een meevaller. Het vliegtuig begint te dalen en in dit geval is dat niet erg aangezien we namelijk twee uur tijdsverschil hebben in plaats van één uur wat wij in gedachte hadden. Het is dus een uurtje korter vliegen. We landen veilig op Cancun airport. Dit is echt een grote luchthaven vergeleken met Chihuahua. Als we naar de bagageafhandeling gaan lopen we even in de buitenlucht, wat is het hier warm en plakkerig net of je in Burgers Bush bent.

Als we de tassen hebben lopen we naar de ADO bus welke ons naar downtown brengt. Dit duurt een klein halfuurtje. Vanaf hier lopen we naar ons hotel wat ook nog een kleine twintig minuten duurt. Het had ook prima in tien minuten gekund als Jasper zich niet na elke stap af zou vragen hoe ver het nog lopen is. Inmiddels gutst bij Erwin het zweet op alle plekjes waar zweet gutsen kan. Het is ook wel een beetje warm met de backpack op de rug en Mirthe op de buik. Ondanks dat het temperatuurverschil slechts acht graden is met het noorden van Mexico, is de lucht daar droog en hier juist totaal niet. Even wennen dus.

Het Pa’Xa Mama Hotel Boutique ligt aan de Avenida Tulum. Dit is een redelijk drukke boulevard met veel palmbomen en twee drie of vierbaanswegen afhankelijk hoeveel ruimte de verkeersdeelnemers elkaar gunnen. Deze oversteken is even spannend aangezien we het idee hebben dat men een stuk harder rijd. Toch gaat het goed. Eenmaal in het hotel krijgen we een kamer aan de zijkant van de tweede verdieping. De boulevard horen we dus nagenoeg niet. De kamer lijkt wel een balzaal zo groot. Er staan twee prima bedden in en een prima badkamer. Hier redden we het wel de komende twee nachten. Aangezien we ontregelt zijn helpt een beker melk ‘s avonds vaak om Mirthe te laten slapen. Deze gaat Erwin even kopen aan de andere kant van de weg. Voor de lekkerigheid neemt hij ook nog twee Magnum specials mee. Als we eindelijk allemaal liggen te zweten op ons hoofdkussen is het bijna half één. Minus de twee uur tijdverschil is het dus half elf mooie tijd om te slapen.

Afgelegde afstand

Alleen wat rondgelopen in de stad

Overnachtingsplek

Hotel Santa Cruz
Calle Allende 810, Chihuahua
Een groot hotel met een prima Mexicaans ontbijt. Bedden slapen lekker. In de kamer past het precies, alleen jammer dat er geen kast(je) is voor kleding. Straatgeluid vanuit de wc, aangezien de buizen een open verbinding naar buiten hebben.