Zeven tinten blauw, waterpret en schildpadden zoeken

26 december. Mede door het tijdsverschil slapen we uit tot na 8.00 uur. We ontbijten rustig op ons kinderpicknicktafeltje buiten, daarna vullen we de waszak tot over de rand. Met wat hulp in het begin, bouwt Jasper zijn eerste drie Lego bouwwerken. Mirthe is lekker aan het spelen, dan weer met de steentjes voor de deur, soms met haar pop en soms wil ze er vandoor met de Lego van Jasper. Uiteraard steken wij een stokje voor dat laatste.

Rond elf uur vertrekken we. We rijden eerst naar een wasserette, helaas deze heeft waarschijnlijk ook de was van de rest van het dorp want het duurt twee dagen twee om onze kleding te wassen. Wasserette twee zit dicht, het is ten slotte tweede kerstdag en pas bij de derde lukt het. Zij hebben het morgen om 9.00 uur klaar. We doen nog wat boodschappen en willen nog een boottour voor morgen regelen. Van de boottour hebben we uiteindelijk geen adres opgeschreven dus op goed geluk rijden we langs de rand van het meer. Hier staan verschillende mensen boottourtjes aan te prijzen. Deze komen allemaal op hetzelfde neer, bezoek aan een aantal interessante plekken en op sommige plekken zwemmen. We rijden even langs ons hotel om de mogelijkheden te vragen voor de boottrip. Aangezien we hier voor de kinderen niet hoeven te betalen is dit goedkoper, verder is de route hetzelfde en hebben we een Engels sprekende gids. Volgens de weerapp wordt het vanmiddag beter dan morgen dus beslissen we met de toer van half vier mee te gaan.

Nu gaan we eerst zwemmen bij Las Cocalites. Ten minste dat is de bedoeling. Net als we de parkeerplaats op rijden stort er een tropische bui naar beneden die ons in de auto houdt. Eerst maar even lunchen dan. Nog voor we klaar zijn is de bui weg en is het gelijk weer heerlijk warm. Als we bij het water zijn bevestigd dit onze keus. Het water is er super mooi en er staan een aantal toffe schommels en hangmatten in het water. Snel te water dus. De stenen die hier in het water liggen zijn Stromatolieten. Dit is een soort koraal en ze mogen niet worden aangeraakt, altijd interessant als we met twee kinderen tegen de stroming in moeten. We maken foto’s bij de schommels en hangmatten en hebben de grootste lol. Voor nu moeten we stoppen met zwemmen aangezien we anders de boottocht missen.

Hiervoor worden we met een taxi naar het Laguna Bacalar Hotel gebracht waar de boot vertrekt. Eenmaal aan boord blijkt er geen reddingsvest voor de maat van Mirthe te zijn. Ook spreekt de gids geen Engels en dat is beide niet volgens afspraak en moeten we even bespreken met ons hotel. Gelukkig is er een passagier aan boord die wel Engels spreekt en wat kan uitleggen. Het meer heeft zeven kleuren blauw/groen water. Nu de zon in de winter laag staat kunnen wij er vier waarnemen. De kleurverschillen worden veroorzaakt door de bodemsoorten en de aanwezigheid van de cenotes. Het ondiepe water is lichtblauw en het diepe water donker blauw. We komen langs de plek waar we vanmiddag gelegen hebben aangezien hier ook een cenote is.

Nog interessanter is de cenote Negro. Rondom deze cenote is het water ongeveer een meter diep en dan recht omlaag wordt het ruim negentig meter diep. Dit kunnen we snorkelend goed zien. Als laatste gaan we naar het Piraten kanaal. Dit is door de Maya’s gegraven om verschillende lagunes met elkaar te verbinden. Later is dit door de piraten gebruikt en daarom heeft men hier een soort van piratenboot neergelegd. De ondergrond is hier klei die goed schijnt te zijn voor de huid. We laten ons dan ook maar even insmeren door Jasper. Net voor we terug gaan valt er nog een enorme plensbui over ons heen die we al in de verte zagen aankomen. Dit duurt precies vijf minuten en dan is de wolk overgedreven. Met twee kindjes bibberend van de kou varen we terug en zien zelfs nog wat van de zonsondergang. Jasper voelt zich bij aankomst weer warm genoeg om nog even in bet ijskoude water van het zwembadhotel te duiken, brrr.

In de avond eten we dan toch bij Christian’s Tacos, het restaurant waar we gisteren wilden eten is nu wel open. Wij snappen de aanbevelingen wel. Het eten is lekker en netjes geprijsd. De flan als toetje mag er ook zijn. Jammer genoeg krijgen we er nog maar één, de rest is uitverkocht.

27 december. In tegenstelling tot de berichten is het vandaag lekker zonnig met links en rechts een stapelwolk. Prima weer om in Lake Bacalar te zijn. Als Jasper en Erwin de was opgehaald hebben en een souvenir hebben gekocht voor Rhianne gaan ze zwemmen. Mirthe gaat ondertussen slapen. Rhianne wil wat verslagen lezen en even rustig aan doen.

De zwemmers gaan naar de publieke pier, ook wel Balneario Municipal de Bacalar genoemd. Een mooie steiger gaat vanaf de kant naar de zwemplek. Hier kunnen we te water, alleen zijn er twee probleempjes. De mannen kunnen beide niet staan en er staat vrij veel wind vanaf het meer wat zorgt voor flinke golven. Dit is best uitdagend met iemand die drijft op zwembandjes en dan hangend aan papa gekleefd zit. Hoep hap golf binnen, spieter spetter proest. Ze spelen een halfuurtje in en om het water en wandelen dan terug. Op de kamer wordt Mirthe net wakker en kunnen we lunchen.

Na de lunch gaan we op ons gemak naar Balneario Magico Ejido. Op deze plek moeten wat meer voorzieningen zijn om te zwemmen en we hopen dat we daar ook kunnen staan. De plek is in ieder geval veel drukker want ook bussen stoppen hier. Als toegang betalen we twintig peso’s voor de volwassenen, de kids zijn gratis. Er zit een groot restaurant bij en aangezien we geen kluisjes kunnen vinden leggen we onze spullen maar aan een tafel onder een grote partytent tussen de mensen in. We hebben een plek direct naast de glijbaan en dat is natuurlijk het einde voor Jasper, een glijbaan waarop hij steil het water in kan roetsjen. Jammer genoeg is ook hier de golfslag flink en kan Jasper niet staan maar wij wel. Heel fijn is het dan dat er ook een afgeschermd kinderbad is wat direct aan het meer grenst en waar gewoon hetzelfde water in zit. Er slaan soms zelfs golven over de rand, erg stoer natuurlijk zo’n natuurlijke douche.

Tussendoor eten we nog even Tamalis met kip en ook nog crêpes die we halen bij één van de stalletjes op de parkeerplaats. Beetje vreemd dat het kan maar iedereen doet het. We zwemmen nog een hele poos, zien nog een mooie regenboog in de dreigende wolken die gelukkig overwaaien en gaan pas aan het eind van de middag weg.

We nemen nog wat Tamalis mee voor het avondeten en hopen dit onderweg aan te vullen. Dit lukt deels. Bij het fort staat een straatverkoper met mango’s die hij als een bloem snijdt en versiert. Heerlijk. Verder is er weinig te eten, straks maar oplossen. We maken nog even een foto bij de inmiddels bekende stadsletters en lopen dan het laatste stuk terug naar het hotel. Rhianne gaat nog even aanvullend avondeten halen en doet daar wat lang over aangezien het heel druk geworden is bij het restaurant waar ze gaat afhalen. Het restaurant zit verstopt tussen de souvenirstalletjes naast het grote plein. De goed gevulde vis- en garnaaltaco’s zijn overheerlijk, goed geprijsd en zeker het wachten waard.

Na het eten gaat Mirthe in de tent en Jasper op bed. De kleinste is binnen vijf minuten vertrokken. Jasper daarentegen gaat in bed zijn dag analyseren en klaagt daarnaast over dat hij het koud heeft. Wij zitten in het tweede bed naast hem en adviseren onder de deken te gaan liggen. Dat doet hij en zegt vervolgens dat zijn been te warm is. Op advies van ons legt hij vervolgens één been onder de deken en één erboven. Al vrij snel is dat been afgekoeld en herhaald de sessie zich met het andere been. Daarna zijn z’n knieën koud en voeten warm, dit lossen we op met een handdoek. Wij moeten stiekem erg lachen om de situatie. Na tien minuten krijgt de slaap de overhand en is ook Jasper vertrokken.

Wij werken even verslagen bij. Jammer genoeg krijgen we geen foto’s ge-upload dus zetten we aantal posts gereed op de site en zodra we goed internet hebben en de foto’s kunnen plaatsen kan het gelijk online. Ook kijken we nog even naar de route van morgen en eten we Yoplait Disfruta, heerlijke yoghurt met stukken aardbei, iets compleet anders als de yoghurt van het ontbijt of avondeten die we vaker hebben. Deze special gaan we nog missen.

28 december. Wij ontbijten deze ochtend op de veranda voor onze kamer. Daar moeten we erg lachen om het volgende tafereel. Wij kijken vanaf onze eetplek naar de oprit van het hotel. Hier staan drie rijen van twee auto’s naast elkaar. Daarmee blijft er alleen een smal looppad over. Nu wil de bestuurder van de pick-up truck die helemaal vooraan staat als eerste weg. Maar daarvoor moeten bijna alle andere auto’s eerst weg. Hij lost dat als volgt op; hij laat eerst het alarm af gaan, dan start hij de motor. Helaas voor hem reageert niemand hier op. Uiteindelijk komt er iemand van het hotel aanfietsen en zij wordt geroepen om de juiste mensen wakker te maken. Eindelijk wordt de oprit ontruimd. Onze auto mag blijven staan.

Als wij drie kwartier later vertrekken staat de pick-up truck nog voor het hotel en wordt nog opgeladen. Een hoop gedoe voor niets en voor hun een stuk verder lopen met de tassen. Wij verlaten vandaag Lake Bacalar maar niet voor we nog even wat foto’s bij het meer hebben gemaakt en souvenirs hebben gekocht. Dat laatste doen Rhianne en Jasper terwijl Erwin in de auto Rhianne haar tijdelijke zonnebril probeert te fixen aangezien deze doormidden is gebroken. Met Duck tape faalt dit hopeloos aangezien het montuur niet plakt en Rhianne zal dus een nieuwe moeten kopen.

Vandaag rijden we richting Tulum via de MEX307 en deze is uit de categorie oersaai. Op het eerste stuk is alleen noemenswaardig een dorp waar bijna iedereen ananas aan de weg verkoopt. Helaas ook hier geen ananas plant te zien. Wel verkopen ze hele kleine ananassen en bij het kopen hopen we dat deze net zo zoet zijn als in Azië.

Een fruitstop doen we op een plaats waar een klein restaurant zit en belangrijker nog, een toilet. De ananas blijkt heerlijk zoet te zijn maar het middendeel is niet eetbaar wat in Azië wel kon. Onze grote stop schuift steeds een beetje verderop. We hebben vooraf op de computer twee cenotes gezien maar deze zijn vanaf de weg niet aangeven en dus niet vindbaar.

We zijn al vlak voor Tulum als we een alternatief zien. We gaan naar een uitzichtpunt in het Sian Ka’an Reserve. We bezoeken dit vanuit het plaatsje Mujil. Eerst lunch aan de gelijknamige lagune. Daarna volgen we een houten vlonder door het jungle mangrove bos. Meestal zien we deze alleen in de reisgidsen staan. Erg leuk. We beklimmen de houten uitkijktoren met een hoogte van vijfentwintig meter. De steile trappen zijn een uitdaging voor onze bijna vierjarige bikkel maar de top is absoluut de moeite waard. We steken boven de jungle uit, zien het prachtige meer en er vallen een hoop oh’s en aah’s. De vogeltjes die er vliegen zijn zeker de moeite waard. Helaas waait het best flink en moeten we ook nog eens verder rijden.

Het vlonder gaat nog verder en we zijn nieuwsgierig genoeg om verder te kijken. We kunnen nog tien minuten lopen door de mangrove jungle, zien vissen in de poelen en een paar mooie vogels die we nog niet gezien hebben. Pas rond half vier zijn we terug bij de auto nu snel door want voor het donker willen we op onze bestemming zijn.

In Tulum is het een drukte van belang zowel in het verkeer als er omheen. Wat hebben we dit niet gemist de laatste weken op. In een grote supermarkt halen we noodzakelijke boodschappen en Rhianne koopt een vervangende zonnebril en ook een bikini aangezien de andere nog aan de waslijn achter de deur in Lake Bacalar hangt, oeps foutje...

Nu het laatste stukje rijden. We hebben een korte beschrijving gekregen die ongeveer zo was: volg de weg naar Coba, check; sla bij kilometerpaal acht af. Uhm er zijn geen paaltjes. Gelukkig vanaf kilometerpaal vier staan ze wel aan de overzijde van de weg. Tussen zeven en acht slaan we af, oeps verkeerde cenote met bungalows. Op een groot betonblok is acht km geschreven, dit zal het dan wel zijn. Bij paaltje acht slaan we rechtsaf de jungle in en belanden op een modderpad wat blijkbaar wel de ‘goede’ weg. Bij de vlindercenote worden we tegen gehouden en horen dat de weg slechter wordt, wellicht te voor onze auto. Lekker vooruitzicht. We passeren een groot huis volgens de beschrijving. Dan komen we bij allerlei hutjes en aangezien een taxi daar ook heen gaat rijden we er heen.

We staan nu op een plek met armoedige hutten. Achteraf blijkt dit een arme Maya gemeenschap te zijn. We worden naar de buren verwezen, daar is onze plek. Hier staat Alex onze contactpersoon te wachten. Hij heeft naast de gemeenschap een aantal stenen hutten gebouwd welke worden verhuurd. De hutten zijn nog niet helemaal klaar maar het deert niet dat onze kamer nog ruikt naar verf. We zien wat varkens en kippen lopen die aan de Maya’s toebehoren. Toch leuk, Jasper zegt gelijk dat we op de kinderboerderij gaan slapen.

Boven onze kamer is een gedeelde “keuken”, dus we kunnen lekkere warme tortilla’s bakken. De keuken is niet meer dan een aanrecht met gasfornuis. Een spoelbak ontbreekt net als een lamp dus koken doen we met een hoofdlampje. In de kamer is een accu’s aanwezig die wordt opgeladen door zonnepaneeltjes en waar een 12V ledlamp op brandt. Na het eten leggen we de kinderen op bed en vallen zelf ook in slaap. Het is hier zo warm en klammig dat dit een vermoeiende werking heeft. Om 23.00 uur worden we nog even wakker en gaan we sterren kijken. Dit is wel machtig, we zien er ongelofelijk veel en zelfs de hele zwakke want het is hier erg donker.

29 december.Dit was een enorme plaknacht. Jasper is super aan het draaien geweest in bed dus echt lekker hebben we niet geslapen in ons Jungle huis. Vandaag gaan we naar één van de vele pretparken die Yucatan rijk is. Het park Xel-Ha is gebouwd rond een rivier welke uitkomt in zee. We kunnen daar de hele dag gaan zwemmen en spelen. Als we om 9.00 uur aankomen is de parkeerplaats nog bijna leeg. Bij de kassa wordt de email voucher ingeleverd en krijgen we als bij zoveel parken een polsbandje. Hiermee kunnen lockers en snorkel uitrusting gehuurd worden en is het mogelijk om foto’s te laten registreren bij de vele camera’s die door het park staan opgesteld. We lopen langs de dolfijnenbassins naar de kleedkamers. Dit slaan we maar over aangezien het ons niet heel goed lijkt om dit te doen. Als we gaan omkleden komen we erachter dat Jasper zijn zonnebril kwijt is, zucht. Teruglopen geeft geen resultaat dus helaas.

Het duurt even voor we doorhebben hoe het park in elkaar zit, maar dit is goed doordacht. Het is opgedeeld in een aantal secties met ieder een eigen kleur locker. In elk gebied zijn andere dingen te zien en te doen. Wij halen een paar flippers en gaan voor het eerst het water in. Tot onze verwondering is het water best troebel en het zicht dus beperkt. Later lezen we dat dit te maken heeft met de open zeeverbinding en de stroming.

We dwalen af naar de grote uitzichttoren van veertig meter hoog. Deze heeft rondom vier lange glijbanen die beginnen op ruim dertig meter hoogte. Jasper mag jammer genoeg nog niet glijden, maar wel naar het uitkijkgedeelte. Mirthe mag helemaal niet op de toren dus zij gaat met Erwin in het zand spelen terwijl Jasper en Rhianne gaan klimmen. Deze twee genieten een poos van het prachtige uitzicht en zien zelfs twee roggen.

Als ze terug zijn gaan we maar eens even goed eten aangezien al het eten inclusief is. Op het buffet is te veel keuze om op te noemen. Erwin gaat na een klein bordje lekkers vertrekken om te gaan glijden. Echt een super leuke ervaring, de witte baan was erg snel en de blauwe bonkte nogal hard. Bij terugkomst nog even snel eten want inmiddels is het restaurant omgeschakeld van ontbijt naar lunch en ligt er dus weer allemaal nieuw lekkers.

We gaan nu naar de super leuke kinderspeelplaats. Met emmerdouches, een speelvijver en een waterval die Jasper gelijk even in het zand gaat uitbreiden met andere kindjes. Wij gaan om de beurt snorkelen in de rivier waar uiteindelijk in het diepere gedeelte best veel vis te zien is. Ondertussen schommelen Jasper en Mirthe op een hele speciale schommel waarbij ze aan één stang, maar wel op een eigen stoel zitten. Ze genieten er allebei van. Ondertussen gaat Mirthe ook nog even slapen in haar tentje.

Dan gaan we weer verder spelen met Jasper. Er zijn namelijk twee grote glijbanen die uitkomen in de rivier en waar Jasper wel vanaf mag. Eenmaal beneden kan er dan terug gekropen worden over een mattenbaan in het water. Super spannend maar wel stoer voor een driejarige. We vinden banden waarmee we de rivier gaan afdrijven. Erg leuk met Rhianne als motor en de andere drie erop.

Hongerig geworden vallen we voor de tweede keer het buffet aan. Het is dan al einde middag dus we maken ons avondeten ervan. We lopen nog even naar een observatieboot waar ook Jasper en Mirthe de visjes goed kunnen zien zwemmen. Rhianne gaat erna met de kids nog even naar de speelplaats terwijl Erwin nog een keer gaat snorkelen. Hij is net tegen half zes klaar als er in korte tijd een enorme regenbui over het park gaat. Of zoals Jasper zegt een korte wolk maar wel met heel veel regen. Hoog tijd om lekker te gaan omkleden en het park te verlaten. Nog niet de helft gezien en gedaan maar wel een geslaagde dag.

In het donker rijden we terug naar ons junglehuis. De kinderen zijn onderweg in slaap gevallen en hoeven alleen overgeheveld te worden naar bed en tent. Wij gaan daarna nog even een poosje sterren kijken. We nemen de belevenissen door van de afgelopen weken en kijken een beetje naar de toekomst aangezien zachtjes aan het einde van deze reis nadert. Bovenal genieten we van de sterren en de omgeving. Jammer dat iemand een aggregaat gebruikt in de verte wat een beetje boven het jungle geluid uitkomt.

30 december. We staan wat later op dan gisteren maar toch redelijk op tijd. We zullen vandaag onze eindbestemming voor de auto bereiken, namelijk Playa del Carmen. Voor het zover is staat er nog een toffe activiteit op het programma en dat is schildpadden proberen te spotten in Akumal. Doordat hier voor de kust zeegras groeit is het een geliefde plek voor schildpadden. Jammer genoeg is het inmiddels wat te toeristisch geworden en zijn er maatregelen getroffen om de dieren te beschermen. Ze werden aangeraakt en mensen gingen op het zeegras staan. Delen zijn afgezet waar je alleen met gids mag komen en delen zijn alleen voor de schildpadden.

Vanaf het strand is een meter of veertig een vrije zone waar iedereen mag komen. Maar dat weten veel mensen niet en daarom worden we overstelpt met verkopers van toertjes. Wij wimpelen ze af want wij gaan het om de beurt vanaf het strand proberen. Het weer is trouwens een beetje omgeslagen naar bewolking met af en toe een bui. Voor een stranddag kan het beter maar in de tropen met vijfentwintig graden is dit ook goed.

Wij hebben vannacht wel regen gehad maar blijkbaar heeft het hier ook gestormd. Het kan dus zijn dat we niets zien. Als Erwin voor het eerst te water gaat schijnt het zonnetje een beetje. Ondanks de golfslag is het water best helder en is er redelijk wat te zien. Vooral mooie vissen, koraal en zeegras. Maar geen schildpadden. Ook Rhianne haar eerste poging levert hetzelfde resultaat op al ziet zij ook nog een grote rog. Ondertussen spelen Jasper en Mirthe heerlijk op het strand, wat een fijne combinatie is dat!

Erwin gaat op voor poging twee en nu wat verder weg. Hij ziet meer vissen en ook de rog maar wederom geen schildpad. Als hij na een poos boven water komt is het weer heel dreigend en gaat hij snel terug. Nog voor hij op het strand is barst een bui los. Nu was het grote regen uit een lange wolk... Gelukkig zijn de tassen goed verpakt in plastic, blijft het warm en is na een kleine tien minuten de bui voorbij. Nog eens vijf minuten later komt er weer een klein zonnetje. Nu gaat Rhianne voor de tweede keer en binnen vijf minuten ziet ze een prachtige schildpad. Ze kijkt er naar en gaat dan superlief terug naar het strand om ook Erwin de mogelijkheid te geven om de schildpad te zien en ook dat lukt.

Ondanks dat we maar één schildpad zien is ons uitstapje meer dan geslaagd en heeft iedereen een leuke ochtend gehad. We rijden nu door naar Playa del Carmen en wel eerst naar de Chedraui. Deze grote supermarkt verkoopt souvenirs en we kunnen onze collectie aanvullen. Ook eten we even een broodje in het restaurant gedeelte. Dit was supermarkt één. Op naar de Walmart voor de overige boodschappen. Achteraf was supermarkt één niet nodig of we hadden ook broodjes mee moeten nemen, want ook hier zijn minstens zoveel souvenirs maar helaas zijn de lekkere broodjes ingeruild voor een bakkerij vol stokbrood.

Het is al eind van de middag als we naar ons appartement rijden waar we de komende drie dagen blijven. Althans dat is de bedoeling, we hebben een Google Maps punt maar daar is niets en ook niet in de omliggende straten. Om het nog wat moeilijker te maken is het inmiddels donker en begint het weer keihard te hozen. Rhianne regent meerdere keren nat om navraag te doen. Ook bellen we een aantal keer maar krijgen we geen gehoor. Sterker nog het lijkt of er wordt opgehangen. De uiteindelijke conclusie is dat het appartement niet meer bestaat en wij een flink probleem hebben aangezien bijna alle hotels vol zijn in verband met oud en nieuw.

Tijdens het zoeken worden we ook geholpen door de mensen van het Burrito Majadero restaurant. Deze mensen zijn niet alleen vriendelijk maar kunnen ook erg lekker koken merken we als we hier gaan eten. Echt een aanrader! Tijdens het eten maken we een plan wat we gaan doen. We kunnen voor één nacht in een hotel en dan morgen over naar een andere voor de overige nachten.

We worden voor vannacht uit de brand geholpen door Rianne, de expat waar we het autostoeltje van geleend hebben. We mogen bij haar thuis kosteloos slapen en dan uitzoeken hoe we de dagen hierna oplossen. We zijn daar rond negen uur. De kinderen gaan gelijk aan de slag met het aanwezige speelgoed. De keuken, winkelwagen en andere dingen worden goed gebruikt. Als ze enigszins geaard zijn leggen we ze op bed en gaan zoeken naar een hotel. De beste prijs kwaliteit verhouding vinden we bij het El Horminquera Hotel. Voor veel te veel geld kunnen we in ieder geval de komende twee dagen dicht bij het strand zijn. Het is al na middennacht als we gaan slapen.

Reisroute

Van Lake Bacalar, via Tulum, Akumal naar Playa del Carmen. Met een uitstapje naar Xel Ha.

Afgelegde afstand

Ongeveer 300 kilometer

Overnachtingsplek

Szapot
Avenida 7 Calle 20 y 22, Bacalar
Ruime nette kamer op de begane grond met naast onze deur een kinderpicknicktafel. Dit voelde als een verlenging van de kamer. Vriendelijk personeel, enkeling spreekt er Engels. Op loopafstand van het centrum en het meer. Parkeerplek voor de auto is er, maar om weg te kunnen moeten er soms auto's verplaatst worden.

Tulum
Een AirBnB acht kilometer buiten Tulum de jungle in, naast een traditionele Maya familie. Er zijn meerdere hutjes tegelijk verhuurd, max vier op dit moment. Er wordt nog flink geklust en luxer gemaakt. Er is geen stroom, alleen een aggregaat die tot laat aan staat. Het huisje was zeer netjes, net nieuw en rook ook zo. De hordeur past niet helemaal. Mogelijkheid om te koken. Prachtige plek om sterren te kijken.