Dia de Muertos in San Miguel de Allende

31 oktober. Om vijf uur worden we gewekt door onze natuurlijke klok. Dat blijkt maar goed ook want om half negen vertrekt onze bus naar San Miguel de Allende. In de tussenliggende tijd wordt ontbeten, gedoucht en alle spullen ingepakt. Dat laatste is nog best een uitdaging aangezien we een dagrugzak moeten herverdelen.
Aangezien we door een gebrek aan ritme nog niet zijn toegekomen aan het precies uitzoeken hoe we op het busstation aan de andere kant van de stad moeten komen en Rhianne zich nog steeds niet helemaal fit voelt beslissen we met de taxi te gaan. Hierdoor zijn we uiteindelijk heerlijk op tijd en kunnen we even bijkomen van de hectiek.
We maken gebruik van een ETN bus. Dit is één van de luxere lange afstand bussen die door heel Mexico rijden. Ondanks dat de bus bijna vol is, is er meer dan genoeg ruimte in deze dubbelldekker. Per rij staan maar drie stoelen en dat is heel goed te doen. De bus is voorzien van multimedia en bij vertrek krijgen we drinken en een donut. Prima geregeld dus.
Precies op tijd vertrekt de bus voor de vijf uur durende trip. Mirthe valt al snel in slaap en merkt niets van alle drukte en files in de grote stad. Jasper start een keer of vijf de film Cars maar kan niet echt zijn draai vinden door vermoeidheid. Uiteindelijk krijgen wij hem zover om te gaan slapen. Het landschap veranderd inmiddels. Er doemen heuvels op en het aantal huizen en auto’s wordt een stuk minder. Jammer genoeg kan Erwin niet typen voor dit blog aangezien Mirthe nog steeds slaapt op zijn arm. App-en lukt wel aangezien er een beperkte wifi aan boord is. Even de familie op de hoogte brengen aangezien dat via onze site nog niet gelukt is. We stoppen twee keer onderweg waarvan een keer in de grote plaats Queretaro, met zo'n 600.000 inwoners toch noemenswaardig. Dit is ook het moment dat Mirthe na ruim drie en een half uur slapen wakker wordt.
De laatste anderhalf uur vermaken we ons met spelletjes maar worden de kids steeds ongeduldiger. De afdaling voor we San Miguel in gaan is erg mooi. De plaats ligt namelijk in een grote vallei en de prachtig gekleurde kathedraal steekt hoog boven alles uit. De gebouwen in de plaats hebben sowieso veel kleur.
Eindelijk is daar het busstation, hier stappen we over op een lokale bus. Met onze grote backpacks vullen we de toch al volle bus op. Gelukkig maken een aantal aardige Mexicanen ruimte zodat we prima hobbelend onze weg vervolgen. Jasper noemt de bus al snel de “schut-bus”. De Mexicaanse muziek maakt ons vrolijk en ondanks dat we weer flink gereisd hebben geeft dit ons allemaal energie. Dit is toch eigenlijk wat wij echt heel leuk vinden, kijk maar even bij het filmpje.
We stappen uit op het kleine knusse plein in het centrum. De oude stad heeft veel sfeer en al snel voelen we ons thuis. De vele Amerikaanse gepensioneerden hebben hier ook al zeker invloed gehad, maar dat mag de Mexicaanse beleving niet drukken. Na wat oriënteren lopen we naar onze volgende slaapplek in het Gloria Pension. Ook onze kamer doet knus aan met een mooie stenen toog, gele balken en terracotta plafond. We voelen ons hier gelijk “thuis”.
Nadat we bijgekomen zijn gaan we het stadje verkennen. De stad is extra mooi omdat op veel plekken bloemen zijn aangebracht voor Dia de Muertos van morgen. Ook worden op verschillende plaatsen mensen geschminkt. Wij gaan nog even boodschappen doen en dan in het restaurant onder het pension een hapje eten. De kids worden op bed gelegd en eindelijk hebben wij rond 20.00 een beetje tijd voor ons zelf. Rhianne gaat opzoeken wat er de komende dagen te doen is, terwijl Erwin de reisverslagen gaat bijwerken. De wifi is alleen niet heel stabiel dus wederom nog geen verslag online.

1 november. Vandaag slapen we uit tot 7.00 uur. Zo dat begint weer op Nederlands ritme te lijken! We ontbijten en nemen een douche. Er moet ook nodig gewassen worden aangezien we natuurlijk een beperkte kledingvoorraad mee hebben. Op reis gaat vies worden minstens net zo hard als thuis en er is al een stapeltje ontstaan. Het drogen is een uitdaging. Met de stoelen, de gordijnroede en onze elastische reiswaslijn past het precies. Als dit gebeurd is wenst Mirthe weer te slapen. Rhianne gaat daarom met Jasper op pad en Erwin gaat de blog bijwerken.

Precies als de twee shoppers terug zijn wordt Mirthe wakker. Jasper had zin om te wandelen, dus dat is gebeurd. Gelukkig heeft Rhianne een beetje geholpen met de route, anders liepen we vast nog ergens rondjes. Er is een fruitstal gevonden dus we kunnen ons te goed doen aan verse watermeloen en reuze mandarijnen. Als we voldaan zijn gaan we op weg naar het speelgoed museum. Dit museum, verdeeld over meerdere verdiepingen, laat ons zien hoe de Mexicanen vroeger speelde. Voor de kinderen van nu is er niet echt veel te beleven aangezien bijna nergens aangekomen mag worden. Gelukkig is er nog een kleine speelhoek waar oud speelgoed kan worden uitgeprobeerd. Ook de puzzelcomputer is leuk waarmee digitaal oud speelgoed in elkaar gezet kan worden. Na een kleine twee uur houden we het voor gezien.

We wandelen naar het centrum waar het inmiddels flink druk is. Vandaag wordt namelijk Dia de Muertos gevierd. Op het centrale plein bij de kathedraal worden mensen geschminkt met de meest griezelige gezichten. Ook wordt van alles verkocht waaronder hoofdkransen. Voor Rhianne en Mirthe worden passende exemplaren uitgezocht. Dan gaan we naar het pension terug om voor te rusten en alvast te eten. Bij diverse stalletjes scharrelt Erwin het avondeten bij elkaar. Dit bestaat uit verse kip van het (vuur)spit, maïskolven en van de markt komt de paprika, tomaat en rijst.

Net na zes uur gaan we de stad weer in om de optocht te kijken. Het is erg druk in de stad geworden. We willen bij het kerkplein de aankomst gaan kijken, alleen hoe daar te komen in het donker valt nog niet mee. Met een kleine omweg komen we er toch. Daar is de drukte ook groot. Jasper is volledig onder de indruk van de mensenmassa, allemaal lichtjes, verklede mensen en de feeststemming. We hebben geprobeerd uit te leggen dat vandaag feest gevierd wordt en iedereen die is overleden wordt geëerd en kot voor 1 dag terug op aarde. Hij snapt er nog niets van, dus we houden het er maar op dat het overleden vlindertje wat we tegen kwamen vandaag weer 1 dagje leeft. Precies op tijd staan we op een mooi punt om de optocht aan te zien komen. Het altaar wordt voor ons neus gezegend door de voorganger van de optocht. Tegelijk wordt er vuurwerk afgestoken. Onder de indruk van hetgeen we gezien hebben gaan we weer huiswaarts.

Als de kids op bed liggen denkt Erwin nog even snel thee te halen bij een hotel tegenover. Helaas geen restaurantgedeelte. Uiteindelijk eindigt hij midden in het centrum bij de Starbucks. Hier hebben ze toevallig ook nog WiFi wat in het pension heel beperkt is.

2 november. Aangezien het gisteren laat geworden is en we een drukke dag hadden, doen we het rustig aan. Door onze multifunctionele afvoerstop kunnen we van de douche een bad maken. Ondertussen ruimen we ook de kamer flink op. Na lekker spetter plezier gaan we naar buiten. We lopen een hele steile weg naar het uitzichtpunt over de stad.

Vanaf hier is het nog maar een klein stukje afdalen naar het Benito Juarez park. Dit is een groene oase in de stad waar veel inwoners hun ontspanning vinden. Er zijn veel paden en vele bloemen en planten te bewonderen. Ook zijn er fitnesstoestellen, een basketbalveld en het belangrijkste onderdeel van vandaag een mooie speeltuin. Er zijn diverse toestellen waaronder een klimrek met dubbele glijbanen, een plek waar je muziek kan maken en dan zijn er ook reuze interessante stoelschommels. Deze kunnen flink hard en dat is natuurlijk een kolfje naar de hand van Jasper. Naast glijden vindt Mirthe vooral het oefenen met leren lopen interessant. We spelen nog een poosje met de bal en gaan dan moe en voldaan terug naar het pension.

Terwijl Rhianne en Jasper gaan rusten, gaat Erwin met Mirthe op pad om eten te halen voor vanavond. Ze gaan via het kerkplein om de activiteiten nog even bij daglicht te zien. Nu zijn er ook optredens. Ook nemen ze nog een kijkje op het kerkhof wat helemaal is versierd voor gelegenheid. Op de weg terug halen ze bij een tortelleria verse lege tortilla’s en samen met de restjes van gisteren vormen deze het avondeten. Als de kinderen slapen gaat Erwin, in het donker, nog even in het centrum foto’s maken van de kathedraal.

3 november. Om 6.30 uur horen we het ondertussen bekende zinnetje weer van Jasper: ‘het is morgenochtend!’ Oftewel er duikt weer iemand bij ons het bed in om de dag op een soms iet wat rigoureuze manier te starten. Mirthe wordt ook langzaam wakker en na het cruesli ontbijt gaan we op naar de kathedraal. IN de stad is te merken dat de festiviteiten voorbij zijn. Het is een stuk rustiger in het stadje.

Voor Jasper blijft de kathedraal gewoon een hele grote kerk. Het orgel en vele gouden versieringen maken de kerk indrukwekkend. Jasper hebben we beloof om nog even naar de speeltuin te gaan en dus lopen we hierna verder. Alle speeltoestellen worden nog een keer uitgeprobeerd, maar de schommels zijn toch wel het einde. Aangezien zelf schommelen hierop bijna onmogelijk is heeft Jasper het voor elkaar gekregen zich te laten duwen door een Mexicaanse moeder. Het valt ons sowieso op dat iedereen echt heel vriendelijk is en vooral naar de kinderen. Jasper is bijna niet uit de schommel te slaan. Heerlijk wiegend zou hij de hele dag wel willen blijven zitten. Ondertussen klimt Mirthe samen met Erwin een glijbaan steeds op en af. Na een tijdje vinden papa en mama het mooi geweest. Via de fitnesstoestellen verlaten we het park weer op naar een welverdiend ijsje.

Jasper loopt zonder problemen zelf terug. Waar een beetje lokmiddel niet goed voor is….. Hij kiest uiteraard een chocolade ijsje. Erwin en Rhianne proberen het schepijs uit in een overheerlijk zelf gemaakt hoorntjes net kaneel er in verwerkt. Erwin kiest voor iets wat we in NL niet hebben, vino tinto con frutosrojos en garambullo oftewel rode wijn en cactus.

Op het plein eten we de ijsjes op. Laat daar nu vandaag ook ineens een treintje rondjes rijden. We kunnen het niet maken om door te lopen en Jasper gaat trots bij de enige bel zitten in de trein. Het treintje hapert af en toe waardoor het ritje lekker lang duurt. Jasper had geluk, want de volgende rit van de trein weer tijdig afgebroken, omdat de trein dienst weigerde.

We lopen verder naar de markt waar Rhianne en Jasper eerder die week al waren geweest, zodat Jasper de markt kan laten zien. Erwin was hier zelf ook al geweest, maar soms hoef je dat niet te vertellen, toch? Hier kopen we een leuke rammelaar voor Mirthe en Jasper zoekt er zelf ook een uit. Als we honger krijgen eten we op de markt in een ‘restaurant', een instabiele tafel en 2 bankjes. Er wordt plek voor ons gemaakt door wat herschikking an de tafelindelingen. We bestellen wat eten en worden bij de extra vragen gered door iemand die goed Engels spreekt. Soms wel fijn om iets beter te weten wat je te eten krijgt. Jasper drinkt een lekker sapje Del Falle Frut. Voor het eerst is er iets anders dan soda of water te bestellen. Met een goed gevulde maag lopen we door de miezer terug naar het pension.

De kinderen gaan naar bed en Rhianne gaat nog even op pad om de voorraad eten en drinken aan te vullen voor de reisdag die we morgen zullen hebben. Helaas is tassen inpakken met kinderen op bed onmogelijk, dus dat doen we morgen wel.

Reisroute

Afgelegde afstand

270 km

Overnachtingsplek

La Gloria
San fransisco 40 San Michel de Ellende
Knusse kamer, warme uitstraling. Gedeelde badkamer met 2 andere kamers. Langs weg omhoog met redelijk veel verkeer. Ruimte op de gang fijn om de kamer te kunnen ontsnappen. Koelkastje, wifi minder stabiel, zacht bed.