Merida

16 december. Vandaag willen we graag het vroege ritme van de afgelopen dagen loslaten, helaas denken de kids daar anders over. Om half zeven zijn ze klaarwakker en wij ook. We doen wel lekker rustig aan. We ontbijten op het gemak en bellen met opa Martien, oma Han, Ilse en de familie Niessen. We horen dat vandaag in Nederland de eerste sneeuw is gevallen en er nu mist is. Wat zitten wij lekker bij achtentwintig graden. Na het bellen gaat Jasper een hele poos spelen met het grind uit de tuin en later combineert hij dat met de Jenga blokken die hij krijgt van de eigenaar. We doen een flinke was en gaan heerlijk douchen. Aan het begin van de middag lunchen we nog even en gaan dan op pad. We willen drie dingen doen namelijk; even de auto laten controleren omdat deze trilt tijdens het rijden, dan even langs een speeltuin en als laatste langs een grote supermarkt.

We rijden langs de vestiging van Europecar die midden in het centrum bij hotel Fiesta Americana Merida zit. Het deel waar de verhuurder zit wordt verbouwd, maar via een tijdelijke houten bouwdeur komen we bij de juiste mensen. We leggen het verhaal uit en één van hen rijdt met ons mee om zelf te ervaren. Al snel wordt geconcludeerd dat dit inderdaad niet goed is. Besloten wordt de auto om te ruilen voor een gelijkwaardig exemplaar wat op het vliegveld staat. Dit zal een halfuurtje duren. Aangezien beide kids op de achterbank in slaap gevallen zijn zetten we de auto aan de kant en wachten.

Als Erwin per ongeluk het overvalknopje van de autosleutels indrukt gaat de toeter heel hard. Mirthe wakker en Jasper volgt snel erna. Zij gaan zich lekker vermaken in de centrale ruimte van het winkelcentrum wat bij het hotel hoort. Daar is namelijk ook een flinke vijver met fonteinen en er staat zelfs een kerstboom in. De rolstoelheuvel wordt gebruikt als racebaan voor de speelgoedauto. Na een halfuur plus een Mexicaans halfuur komt eindelijk de vervangende auto. Al bij het overladen van de spullen zien we dat ook deze auto wat schades heeft. Alleen bij een goede inspectie blijken de voorbumper en een koplamp los te zitten. Niet dat ze er gelijk afvallen maar toch. Pas morgen kan een andere vervangende auto geregeld worden. Aangezien het al tegen het einde van de middag loopt willen we gaan en nemen deze auto mee.

We rijden naar een Wallmart voor inkopen. Ook dit duurt even, pff een supercenter is echt TE groot. Uiteindelijk hebben we voor de komende dagen eten, we hebben kerstversiering en nog wat andere spullen die we nodig hebben. Het is al donker als we thuis de hot cakes, oftewel kleine pannenkoeken gaan bakken.

Ondertussen bouwen Jasper en Rhianne onze kersttafel op, zelfs met heuse mini kerstboom. Samen met de kerstmuziek van Spotify begint er eindelijk wat kerstgevoel te komen. Alleen liedjes als White Christmas, It’s gona be a cold cold Christmas en Let it snow zijn bij achtentwintig graden wat onrealistisch. De hot cakes zijn heerlijk, zeker met yoghurt, jam, banaan en chocopasta. Na het eten gaan Jasper en Mirthe snel naar bed en kunnen wij weer wat verslaglegging online zetten. We maken een programma voor de komende dagen en gaan dan ook slapen.

17 december. Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijt. Jasper blijft trouw het wakker-wordt-ritme van 6.00 uur aanhouden, dus onze dagen zijn lekker lang. Tijdens het eten krijgen we bericht van onze gastheer dat we vandaag een Mexicaanse school kunnen bekijken. Dit is de school waar zijn kinderen, inmiddels twintigers, ook op hebben gezeten. Escuela Modelo is een middenklasse school waar kinderen kunnen zijn in de leeftijd van anderhalf jaar tot midden twintig. Deze school heeft namelijk ook een universiteit.

We worden rondgeleid door mevrouw Fer. Het complex is vrij groot en bestaat uit verschillende gebouwen. In het midden liggen een aantal voetbal- en basketbal velden. Wij lopen naar een gebouw toe wat aan de overkant van de straat zit en pas drie maanden geleden geopend is. Dit is de pre-primary-school. Hier zitten de jongste kinderen tot zes jaar. De klassen die bij ons te vergelijken zijn met groep één en twee bestaan uit maximaal vijfentwintig kinderen en krijgen les van één leerkracht en een soort onderwijsassistent. Wij kunnen even in de schoolboekjes kijken en zien dat deze kinderen naast de gebruikelijke vakken ook gelijk Engels krijgen.

Tussendoor spelen de kinderen buiten, iets wat Jasper en Mirthe ook leuk vinden. Al heel snel worden ze opgenomen in de groep. Nog wat leuke weetjes. Ze maken gebruik van een beamer met projectiescherm als bord. Iedereen draagt een uniform zelfs de allerkleinste bij wie de verplichte strik in hun haar eigenlijk veel te groot is. In het curriculum zit een verplicht vak natuur. Hierbij gaat het er om dat ze ook inheemse planten herkennen. Ze hebben dan ook bloembakken staan die wij zouden gebruiken als moestuinbakken. Echter zitten hier vooral niet eetbare planten in. Het er voor zorgen en zien groeien is genoeg. Ook behandelen ze op deze school elke maand een basiswaarde, die ze vervolgens laten zien op het podium, zoals tolerantie en respect. De kinderen van de basisschool hebben les van 7.00 - 14.15 uur. Na ruim een uur hebben we voldoende gezien en verlaten we de school.

Nu gaan we op naar het Museo de los ferrocarriles de Yucatan, of te wel vrij vertaald het museum van de Yucatan spoorwegen. Deze kwamen we bij toeval tegen bij het zoeken naar leuke activiteiten in Merida. We wisten al dat dit iets compleet anders zou worden dan het Nederlandse Spoorweg Museum. Hier staan op een deel van een rangeerterrein tientallen oude treinen opgesteld sinds 2002. Hier zitten mooie oude locs bij maar ook heel veel treinen die eigenlijk gewoon schroot zijn. Het leuke hier is dat nagenoeg alle treinen open zijn en er ongelimiteerd op, in en onderdoor geklommen mag worden. Dit is natuurlijk een fantastische activiteit. Wel een beetje opletten dat we niet per ongeluk door een vloertje zakken, blijven haken achter een uitstekend randje of ons openhalen aan een glasscherf. Al valt het uiteindelijk allemaal wel mee. Alleen Mirthe schaaft zich open aan een stoeprand. Dat krijg je als je hetzelfde wilt kunnen als je grote broer.

Eén van de mooiste items die men heeft staan is de stoomlock 270 uit september 1903. Deze heeft een prachtige bel die met touw bediend kan worden. Dit is voor veel mensen een favoriete trein, alleen Jasper al luid zeker al wel twintig keer de bel deze middag. Als Mirthe in slaap valt bij Erwin in de rugzak trekt hij zich terug in een passagierswagon van Southern Pacific Railway uit 1926. De rood gestoffeerde banken zitten in ieder geval beter dan de treinbielzen die buiten liggen. Wel jammer dat men toen nog geen airco in de trein had en alle ramen potdicht zitten, beetje warm dus. Ondertussen verkennen Rhianne en Jasper de plek verder. We zeggen als we iets gaan ontdekken: ‘We gaan op berenjacht.’

Na de lunch, die we op een oude kar doen en een bezoek aan de toilettrein, maken we het rondje af. We komen nog in een wagon waar men bezig is over de volledige lengte een modelspoor aan te leggen. Er is een wagon met allemaal boeken over spoorwegen en wordt daarom de bibliotheek genoemd. En er is een trein waar vier wagons gekoppeld zijn waarin we dus helemaal naar achteren kunnen lopen. Achterin de laatste wagon zien we nog iets vreemds; overwoekerd door planten en bomen staan er namelijk nog veel meer wagons opgesteld die helemaal niet meer bereikbaar zijn. De jungle groeit hier gewoon treinen vast. Het blijft een opmerkelijk museum.

We blijven tot twee uur, de sluitingstijd. We hebben er dan ruim drie uur rond gelopen. We gaan nu naar het oude centrum van de stad. We willen graag een bezoek brengen aan het muziekmuseum in het Palacio de la Música maar helaas is het vandaag en morgen gesloten. Dan maar op weg naar het centrale plein met de kathedraal. Ook dit plein, is net als in veel andere steden, helemaal in kerstsfeer gebracht. Toch leuk dat er hier meer dieren in de kerststal staan, zoals een olifant en konijntjes. Na even spelen met de schapen van de kerststal en een foto bij de bekende letters gaan we een ijsje eten.

De keuze valt op verse waterijsjes gedrenkt in warme chocoladesaus gedipt in kokos dan wel hagelslag. Na de ijsjes lopen we via wat souvenirwinkels terug naar de auto. We vinden zelfs nog een nieuwe hoed voor Jasper. We rijden nog even langs Europecar maar helaas is er nog geen andere auto geregeld. Veel langer dan ons lief is wachten we op een andere oplossing. Het enige wat we krijgen is de optie om morgen waarschijnlijk de auto alsnog om te ruilen. We zullen zien. Eenmaal terug in ons gasthuis maken we pasta. Als deze op is gaan de kids naar bed. Wij posten nog een bericht. De tweede in Merida, werken het dagverslag bij en het programma voor morgen. Zo komt een leuke dag tot een einde.

18 december. De treindeur oftewel schuifdeur in de eetkamer is leuk om mee te spelen. Jammer alleen dat er ook vingers tussen kunnen komen. Mirthe is de klos. Vandaag staat het chocolademuseum op het programma met op de terugweg een cenote. Wordt weer een drukke en lekkere dag.

Eenmaal bij het chocolade museum sprinten Erwin en Rhianne bijna om het hardst voor een sanitaire stop en het is best wel een stukje lopen. Daarna doen we maar een vervroegde boterham aangezien de magen en maagjes alweer van zich laten horen. De broodjes ei smaken ons prima. Heerlijk zo’n keuken in ons huisje. De maaltijden worden een stuk gevarieerder. Natuurlijk eten we ook nu wat chocopasta op de boterham om het chocoladeniveau wat op peil te houden.

In het museum ontdekken we direct naast de ingang een speeltoestel en een “archeologische vindplaats” compleet met kalkzand, schepjes, kwast en harkjes. Het maakt niet echt uit dat er te weinig zand is om de objecten te bedekken. Zand = zand. Al met al doen we over de eerste tien meter bijna een halfuur en hebben twee volledig witte kinderen van het kalkzand. Mirthe en Jasper kloppen elkaar uit en worden ook een beetje geholpen, dit duurt ook nog tien minuten en we kunnen aan de daadwerkelijke rondgang door het museum beginnen.

Er zijn een aantal hutten waarin de betekenis van chocolade voor de Maya cultuur wordt uitgelegd. Waarin het proces van chocolade wordt laten zien van cacaovrucht naar verschillende fases cacaoboon tot chocolade. Ook zijn er nog wat dieren die gered zijn in kooien te vinden, herten, apen, een krokodil en zelfs twee jaguars. Mirthe staat te springen bij de apen aan het hek. Die vind ze dus wel mooi!

We zien ook een Maya ritueel, maar dat voelt wel een beetje gemaakt toeristisch. Uiteraard kunnen we ook chocola proeven hier. We proeven gebrande cacaobonen, oef wat bitter en weinig chocoladesmaak zoals wij die kennen. Bij de gebrande en gemalen cacaobonen wordt water toegevoegd en gekookt. Vervolgens mogen we er zelf wat specerijen en suiker aan toe voegen. Vooral de kaneel en suiker worden veelvuldig gebruikt en het mengsel om het rood te maken, lijkend op bloed. De chocolademelk smaakt zelfs met een schep suiker nog bitter. Jasper begint heel enthousiast maar gaat steeds gekker doen en daaraan merken we dat hij het eigenlijk niets vind. Mirthe daarentegen drinkt maar door. Al met al een niet heel groot museum maar zeker leuk met chocoladeliefhebbers.

In de shop kopen we nog wat chocolade producten, waarvan we de reep deels opeten bij de speeltuin. Jasper en Mirthe gaan nog even helemaal los in de archeologie. Zwemmen, kruipen alles is mogelijk. Uiteindelijk hebben we een wit mannetje en dito vrouwtje als we het museum uitlopen. We moeten oppassen anders zijn Erwin en Rhianne zelf net zo wit als de kids. De bedoeling was om nu nog vlakbij het plaatsje cacao naar een cenote te gaan, vanwege de tijd slaan we die maar over. We rijden terug en gaan nog even wat boodschappen doen in de supermarkt en hopen nog wat te horen over een andere auto. Dat laatste blijft lastig en er is nog steeds niets geregeld. Gelukkig hadden we thuis het meeste al gekookt en gaan de hamburgers, aardappeltjes en groente er goed in.

Helaas heeft de achterbank op de terugweg te lang geslapen en merken we nu dat ze nog niet willen slapen. Het duurt even voordat de kids hun slaap kunnen vatten.

19 december. Vandaag is een feestdag aangezien opa Visee jarig is. We hebben een grote taart gekocht met kaarsjes 68 en natuurlijk moeten we even bellen. Het tijdsverschil blijkt niet zo groot te zijn dat hij twee jaar ouder is geworden dus kunnen we de kaarsjes in 2019 nog een keer gebruiken, foutje bedankt... De krans bestaande uit drie soorten chocoladesaus is trouwens wel heerlijk.

Jammer genoeg was onze nacht wat minder aangezien de kids niet zo lekker wilde slapen. Als Mirthe dan ook weer gaat slapen doet Erwin dat ook. Jasper wil niet en gaat rustig aan doen met Rhianne. Aan het begin van de middag gaan we naar het oude centrum. We willen naar de markt en het muziekmuseum. Als we voor de auto een plekje zoeken tussen deze twee locaties in, lopen we een beetje vast in het drukke verkeer. Uiteindelijk heeft de auto een plekje en moeten we een stukje lopen naar de markt. Dit is heel leuk door de straten van het oude centrum. We merken zeker dat het bijna kerst is. Veel versiering en heel veel mensen die inkopen doen.

We stoppen even bij een schoenenwinkel aangezien Mirthe dringend nieuwe stappers nodig heeft. Haar Teva sandalen zijn stuk gegaan en haar andere schoenen zijn veel te warm. De etalage staat bommetje vol schoenen. Hier kiezen we uit en een winkelmedewerkster pakt uit het magazijn de goede maat. Na even zoeken hebben we mooie passende schoenen voor nog geen vijftien euro. We struinen verder en kopen twee gebrande kerst cd’s van wel €1,- per stuk. Het kerstgevoel blijft toch wel wat lastig, hopelijk helpt dit in de auto.

Eindelijk komen we aan op de markt. We hebben honger gekregen en gaan sinds lange tijd weer eens bij een kraampje eten in de markthal. Uit de Lonely Planet hebben we wat gerechten gelezen die we echt zouden moeten proberen. We kiezen dan ook tamales, sopa de lima, en tortilla met kaas. Vooral de limoensoep is heerlijk en aangezien Jasper limoen eet als snoepjes en Mirthe ook al kijkt ze er wat vreemd bij, gaat deze er in als zoete koek. Verder is de markt groot, maar kunnen we niet echt iets vinden. Ondertussen is Jasper er klaar mee, maar we willen toch nog wel het een en ander kopen voordat we Merida verlaten.

In onze zoektocht naar een parkeerplaats zijn we door een straat gereden met hééél veel pinata's en laten we die nou eens nodig hebben voor de kerst. Met veel moeite kiezen we er één uit die groot is, maar wel nog in de auto past en niet TE mooi is om kapot te slaan. We hebben namelijk geen zin in een huilend kind. Gelukkig hebben we al eerder op het kinderfeestje gezien hoe het werkt. We vinden een sneeuwpop die we volgens Jasper wel heel kapot kunnen slaan, dus dat komt goed. De snoep komt later wel. Om nu met 1 kg snoep door heel Merida te moeten slepen zien we niet zitten, deze grote pinata van crêpepapier met dreigende wolken voor een regenbuitje is wel genoeg.

We hebben gelezen dat Merida de plaats van de hangmatten is. Het valt ons alleen een beetje tegen hoeveel hangmatten we zien in de souvenirwinkeltjes. Op de markt hebben we een adresje gekregen van een winkel iets verderop. Hier hebben ze mooie kleuren voor een redelijke prijs en kopen er dan ook iets. We krijgen ook een extra zak voor onze pinata, want ondertussen komt er even een kort tropisch buitje naar beneden. En nu op naar de auto!

Als we iets later thuis zijn dan gepland bellen we nog snel even naar opa Klaas. Helaas neemt niemand meer op, verjaardagen zijn blijkbaar steeds eerder afgelopen. Vanavond staat er vis met maïs en rijst op het menu. Iets te laat gaan de kinderen naar bed. Dat op tijd terug zijn is wel even een dingetje. Morgen een nieuwe poging. Nu hopen op een goede nacht.

Reisroute

In Merida rond gereden en een uitstapje naar Uxmal.

Afgelegde afstand

Ongeveer 240 kilometer

Overnachtingsplek

La Casa del Chac
Calle 27 111 x 26 Diag. Y Col Brisas, Merida
Een eigen optrek en een eigenaar die er naast woont. Hij is heel behulpzaam en vraagt geregeld of je nog iets nodig hebt.
Langgerekte woning met uitgedeelde, eettafel en een uitgebreide keuken voor Mexicaanse begrippen. De slaapkamers zitten in een ander gebouw op een paar meter afstand. Het zij 2 kamers waarvan 1 met een steile wenteltrap te bereiken. Wij sliepen allemaal beneden. Wasmachine en een ruim terras maakte het helemaal perfect. Als je een auto hebt zeker een aanrader!