Kleurrijk Guanajuato

9 november 2018

4 November. Vandaag vertrekken we uit San Miguel de Allende. Om 10.10 uur vertrekt de bus Primera Plus naar Guanajuato. Ondanks dat we om 7.00 uur wakker zijn is het allemaal krap zat. Dit geldt voor zowel de ruimte in de backpacks als de beschikbare tijd. Voordat alles een plekje heeft, we ontbeten hebben en naar de bus gelopen zijn is het tien voor tien. Nu is het centrale busstation maar acht blokken lopen maar de bus maakt nu eenmaal niet een rechte lijn en vertrekt niet gelijk. We schudden en hotsen nog eenmaal door de stad. Gelukkig daar is het busstation en om precies acht over tien kunnen we aansluiten in de rij. Nu mogen we nog niet instappen aangezien de kaartjes die via het internet besteld waren ook geprint moesten zijn. Uiteindelijk lukt dit ook nog via de WiFi van het busbedrijf en een behulpzame Mexicaan. Met vijf minuten vertraging kunnen we vertrekken.

Vandaag is het weer wat regenachtig, niet gek voor een reisdag. In de bus kijken we naar de film Marvl. Dit gaat over een jongen die later graag mee wilt doen met de olympische spelen. In het begin kost hem dat veel brillen wat Jasper erg grappig vond. Of het hem uiteindelijk is gelukt, geen idee, want het is maar een tripje van 1,5 uur. In de bus ontmoeten we Lucila, een diëtiste uit Morelia. Deze plaats ligt in Yucatan en omdat we hier later tijdens onze reis nog komen wisselen we namen uit en beloven we langs te komen. Al spoedig komen we aan op het centrale busstation. Omdat we pas om drie uur kunnen inchecken en het nu pas rond het middaguur is blijven we hier onze boterhammen eten. Jasper vermaakt zich met de auto’s waar een munt in moet en Mirthe blijft stevig oefenen met lopen. Wij lezen ons verder in en werken het verslag bij.

Guanajuato is grotendeels gebouwd in de bergen en is de hoofdstad van het gelijknamige district. Het ligt op ongeveer 2000m hoogte en heeft circa 70.000 inwoners. We verplaatsen ons naar het oude centrum met een bus die nog het meest weg heeft van een oude Amerikaanse schoolbus. Van binnen is deze helemaal voorzien van oude schilderingen. Het wegennet van de stad is deels ondertunneld en voor het eerst zien we een t-splitsing onder de grond. Ook deze bus hobbelt er lustig op los. In hartje centrum doden we de laatste tijd met het eten van pizza. Als souvenirs krijgt Jasper een bordje in de vorm van een pizzapunt. Het laatste deel naar ons appartement is ook gelijk de pittigste, deze ligt namelijk boven op een heuvel. Stijl omhoog moeten we door straatjes die amper breder zijn dan een auto. Het valt tegen met de bepakking die we meedragen. Gelukkig mag het resultaat er zijn.

De komende nachten verblijven wij op een plek met fantastisch uitzicht over de stad. Overal om ons heen zien we gekleurde huisjes tegen de heuvels geplakt. Recht onder ons ligt de oude stad met tempels. Ondertussen dat Mirthe gaat slapen pakken wij de spullen uit en vullen de wasmachine. We dalen nog één keer af om Noodles te halen voor het eten. Jammer genoeg heeft ons appartement geen verwarming want het koelt ook binnen flink af. Als het binnen nog 14 graden is en buiten ook is het toch gewoon koud te noemen. De was uithangen heeft eigenlijk geen zin maar we moeten wat. Hierna gaan we vroeg slapen onder de dikke dekens.

5 november Het is nog flink bewolkt, maar in ieder geval droog. Vandaag gaan we Guanajuato beter bekijken. We willen starten met het verkrijgen van een betere plattegrond, dus gaan we op zoek naar een toeristenbureau. We verdwalen een beetje in alle steegjes en straatjes, zonder goede kaart is het maar lastig oriënteren. Smalle straatjes en veel hoogteverschil zorgen ervoor dat herkenningspunten moeilijk zichtbaar zijn. We kunnen de bestemming niet vinden. Dan maar eerst naar de Funicular. Dit is de kabelbaan die steil tegen de berg op gaat. In dit geval staat bij het boven station het standbeeld van Pípila, welke we uit ons appartement kunnen zien. Na een flinke poos zoeken kunnen we ook ons appartement vanuit deze kant terug vinden. De zon begint een beetje door te breken en het wordt gelijk warm. We klimmen ook nog even in het standbeeld via smalle en steile trappetjes omhoog. Wat een prachtig uitzicht. We gaan weer met de kabelbaan naar beneden en Jasper geniet, hij zou nog wel 10x heen en weer kunnen.

We gaan naar de Jardín de la Unión en Jasper mag zeggen waar we gaan eten. Hij wil graag een restaurant. We doen een keer gek en lunchen op het terras van het luxe hotel Posada Santa Fe. Als we binnen naar de wc gaan blijkt pas hoe luxe dit hotel eigenlijk is. Overal hangen schilderijen en staat antiek. Het lijkt wel of de koning hier woont. Alleen wil Jasper niet naar de wc waar de koning ook gaat. Als het licht ineens uit gaat bij de wc's, gelukkig is het niet donker, trekken we samen de conclusie dat dit nooit de wc van de koning kan zijn, probleem opgelost.

In de Oxxo store en een fruiteria scharrelen we onze boodschappen bijeen. Aangezien wij maar vier eieren willen worden deze samen netjes los verpakt in een zakje. Handig hoor als je nog berg op moet met twee kinderen. Boven in het appartement gaat Mirthe slapen terwijl mama en Jasper een potje zelfgemaakt memory spelen en Erwin het verslag bijwerkt. Mama kan uiteraard nooit winnen, want oma en opa en Elena en Thijs en de rest mag mama in ieder geval niet pakken.

Vanavond eten we broodjes worst met komkommer, paprika en tomaat. De douche tenslotte wordt door Jasper omgedoopt in glijdouche aangezien je heerlijk op de gladde tegels onder de douche kan glijden. Als Erwin s ’avonds nog even het verslag bijwerkt vallen vooral de volgende geluiden op: 1. Ongelofelijk veel blaffende honden. 2. Een sportwedstrijd live in het stadion. Fluitende scheidsrechter en gillende en toeterende supporters genoeg maar wat voor wedstrijd blijft onbekend.

6 november. Om half acht staan we op, voor ons is dit uitslapen. De hemel is strak blauw en we gaan dus lekker op ons terras ontbijten. Niet slecht voor begin november. Vandaag gaan we naar het Los Pasitos park. Aangezien dit wat verder buiten het centrum ligt gaan we met de bus. Gelijk zien we een aantal stenen kikkers waar deze plaats bekend om is. We starten in het hoge gedeelte van het park bij het voormalige stationsgebouw. Het station was onderdeel van de Centraal Mexicaanse spoorlijn. Tot begin 20e eeuw is de spoorlijn gebruikt. Nu herinneren alleen het stationsgebouw, de watertoren én een mooie gele wagon nog aan dit stukje verleden. Op de wagon mag geklommen worden wat Jasper zich natuurlijk geen tweemaal laat zeggen.

Van bovenaf kunnen we een mooie speeltuin zien liggen. Snel dalen we af en vooral gaaf is het speeltoestel met zes glijbanen. De modder onder de glijbanen is nog niet opgedroogd, het zal dus niemand verwonderen dat Jasper iets minder schoon is na het bezoek. Na een broodje lopen we naar een supermarkt aan de rand van het park. We vullen de geel groen rode winkelwagen met benodigdheden voor het diner. Ons belangrijkste ingrediënt: Harina, of te wel bloem. Dit wordt aangevuld met eieren, melk en ananas. Wanneer we Jasper vragen wat we gaan eten: pannenkoeken!

Met de bus rijden we naar de oude markthal uit 1923 niet om iets te kopen maar om sfeer te proeven. Ook lopen we nog door de kusjessteeg. Een super smal steegje waarvan het verhaal gaat dat twee geliefden elkaar alleen maar stiekem konden kussen vanaf de tegenover gelegen balkons. Inmiddels kroelen en kussen Mexicanen overal op straat dus hoeft dat niet meer in een steegje. Als wij weer thuis zijn wordt letterlijk beslag uitgemeten voor de pannenkoeken en het kookstel dichtbij de ramen geplaatst. Er is maar één pan beschikbaar en die is ook nog een beetje krom, waardoor alleen het midden heet wordt. Het duurt dus even voor iedereen gegeten heeft en de zon is dan inmiddels achter de bergen gedaald.

7 november De dag begint waar deze gisteren eindigde namelijk met pannenkoeken bakken! We hadden nog wat beslag over en dat weet Jasper maar al te goed! Om de snelheid te verhogen maken we kleine crêpes in het midden van de pan. Na het eten is het alweer tijd om de tassen in te pakken. Vandaag reizen we door naar León waar onze huurauto staat te wachten. We hebben even de tijd aangezien de bus pas om half twee vertrekt. De afdaling met rugtassen gaat voorspoedig, net als het stuk in de stadsbus. We worden zelfs even begeleid door een gitaar spelende artiest die instapt. Jasper en gitaren gaan goed samen, dus dit is het einde. Eenmaal in de dubbeldekker naar León wacht ons een verrassing, we zijn namelijk de enige passagiers! Vanuit onze plekken bovenin voor hebben we prima uitzicht.

León is simpelweg een grote stad die wij als tussenstation gebruiken aangezien hier volgend weekend een luchtballonenfestival is. Een taxi brengt ons bij Alamo het verhuurbedrijf. Hier blijkt dat men vergeten is dat wij graag een kinderstoel gebruiken. Gelukkig brengen ze deze straks even na bij ons verderop gelegen hotel. Wat een topservice! De eerste meters in onze Nissan Tiida zijn wat onwennig maar we zijn op weg. De auto heeft al de nodige plekjes, op zich niet erg hier in Mexico.

We rijden gelijk een stuk de stad uit naar ons Gamma by Fiesta Inn Hotel wat pal langs de autoweg ligt. Hier nemen Jasper en Erwin een halfuurtje een duik in het (koude) zwembad, werkt Rhianne de foto’s bij en doet Mirthe een tukje. Dan gaan we eten in het restaurant. Tijdens het wachten eten de kinderen vast limoen. Aan het gezicht van Mirthe te zien niet zo’n goede keuze... Al snel hierna vallen we allemaal in slaap. Pas rond 23.00 uur worden Rhianne en Erwin weer wakker waarna ze nog een poos de website bijwerken en inlezen voor het
vervolg van de reis. Het is al na twaalven als ze voor de tweede keer gaan slapen.

Reisroute

Afgelegde afstand

130 km

Overnachtingsplek

Departementos Callicanto
Calle Calicanto 23, Guanajuato

Prachtig uitzicht over de stad. Geen verwarming, in ons geval 1 nacht koud.
Wasmachine ideaal, zeer slecht wifi bereik, veel afstapjes in het appartement met gladde tegels. Voor de kids wel veel ruimte om te spelen met dakterras.

Reacties

Reactie geven?