We zijn vertrokken!

28 oktober. Om half vijf gaat de wekker. Voor de laatste keer tillen we onze hoofden op van onze eigen kussens, niet wetende wanneer we weer zo’n lekker kussen hebben. De nacht was kort aangezien we pas rond half twaalf de laatste voorbereidingen hadden afgemaakt, gelukkig is vandaag de wintertijd ingegaan. We staan op met een kriebel in onze buik, vandaag eindelijk de start van onze trip waar we al lang naar uitkijken.

Ook Jasper is al snel helemaal uitgelaten en vol energie voor alles wat komen gaat. Onze ouders Klaas, Lydia en Han brengen ons om half 7u op weg naar Schiphol. Hier aangekomen gaat Rhianne met kids vast naar de vertrekhal en gaat Erwin bij de GWK de gereserveerde Mexicaanse Pesos ophalen. In de vertrekhal staan ook Ronald, Inge, Ilse en Sem om ons gedag te zeggen, leuk! Ondanks het vroege tijdstip is het al druk bij de incheck balie. Het duurt dan ook even voor we hier door heen zijn. We krijgen het advies direct door te gaan naar de security en gate omdat dit nog de nodige tijd zal kosten. We volgen dit maar op en zwaaien de familie uit.

Prima op tijd verlaten we om 10.20 uur Nederlandse bodem op naar ons Mexicaanse avontuur. Doordat we met Mirthe reizen krijgen we extra beenruimte en een babybed tot onze beschikking, niet dat Mirthe daar in wil slapen maar toch. Nadeel van de plek midden in het vliegtuig is dat we totaal niet naar buiten kunnen kijken en al snel onze oriëntatie verliezen. De bemanning van United Airlines is een beetje nors maar de maaltijden onderweg lekker.

Voor Jasper en Mirthe hebben we wat kleine speelgoed cadeautjes gekocht die er voor zorgen dat ze lekker bezig blijven onderweg. Ook de multimedia wordt gebruikt. Ondanks dat, is ruim 10 uur vliegen naar Houston toch wel lang. We zijn dan ook, net als onze mede passagiers, blij als de daling wordt ingezet. Precies op dat moment valt Jasper in slaap en mist dus de aankomst in Amerika.

Vanaf dat moment wordt het pittig de douane checks duren lang en dan te weten dat we alleen maar overstappen. Achtereenvolgens doorlopen we de geautomatiseerde voorcontrole, de douanecheck in, de controle op goederen en tenslotte weer de douanecheck waarbij zelfs de schoenen uit moeten. Bij elke check staat er een rij van minstens een halfuur. Onze overstaptijd van ruim vier uur is dan ook grotendeels verdampt als we weer Amerika uit mogen. We trakteren ons zelf op een warme choco en wachten tot we kunnen boarden.

Nu hebben we stoelen bij het raam en kunnen dus beter rondkijken. De vlucht zelf is prima. Mirthe en Jasper zijn weer in slaap gevallen en wij lezen op ons gemak wat informatie over de bestemming waar we heen gaan, Mexico!

Eenmaal geland zijn we super brak. We zien op tegen wederom een douane check. Jasper wil eigenlijk niet meer lopen en dan hebben we geluk. Een douanebeambte laat ons voorgaan en zo zijn we snel in het land. Ook de tassen liggen al klaar en als dan ook nog de laatste stap volgens planning gaat zijn we blij. We hebben het al vaak gezien maar nog nooit gebruik van gemaakt, een transfer met taxi. Voorheen kozen we voor openbaar vervoer wat veel goedkoper is maar nu met de kids is dit veel fijner. In de aankomsthal staat iemand ons dus op te wachten met een bordje “Visee” en diegene brengt ons met de auto keurig naar ons San Fransico hotel in hartje downtown.

Het verkeer is chaotisch en voor ons gevoel gebeurd werkelijk overal wat. Wegen zonder strepen, verkeer wat van baan wisselt zonder richting en overal komt verkeer vandaan. Bij ons hotel worden we hartelijk ontvangen en er wordt zelfs geholpen met het dragen van de bagage. Kamer 1212 is ons eerste plekje en deze heeft een mooi uitzicht over een deel van de verlichte stad. Omstreeks 23.00 uur (in Nederland is het dan 5.00 uur) gaan we eindelijk slapen en dan zijn we precies het klokje rond.

Reisroute

Afgelegde afstand

9363 kilometer

Overnachtingsplek

Hotel San Francisco Centro Histórico,
Luis Moya 11, Colonia Centro, Cuauhtémoc, 06050 Ciudad de México
Vriendelijke mensen, goede service.
Staat van de douche hield te wensen over